စမၸါယ္နဂိုရ္ ငလ်င္ေဘးသင့္ျပည္သူမ်ားအား လွဴဒါန္းမႈပံုရိပ္

 
                                       ျပိဳလဲ သြားေသာ ေစတီ...

                               စမၸါယ္နဂိုရ္ ရြာ ငလ်င္ေဘး ကယ္ဆယ္ေရး အမွတ္တရ...

 
                                    လွဴဒါန္းရန္ ဆန္၀ယ္ေနစဥ္

 
ငလ်င္ေဘးသင့္ ကယ္ဆယ္ေရးစခန္းမွ သက္ဆိုင္ရာ လူႀကီးမ်ားႏွင့္ ညွိႏႈိင္းေဆြးေႏြးေနစဥ္

                                     စမၸါယ္နဂိုရ္ မွ ေက်းရြာသူ/သားမ်ား

 ေတာင္မွာ ငလ်င္ဒဏ္ေႀကာင့္ စိစိညက္ညက္ ေႀကသြားျပီး ဘုရားတည္ရန္ပင္ အေျခအေနမေပးေႀကာင္း သိရသည္

 
                                       ဆန္မ်ားလွဴေနသည္

                                   လွဴဒါန္းမည့္ ဆန္မ်ားအား မွတ္တမ္းတင္ေနစဥ္

                                   အခုလို တစ္အိမ္ေထာင္ခ်င္းစီ လွဴဒါန္းခဲ့ပါသည္

 
                        စမၸါယ္နဂိုရ္ ေက်းရြာ ငလ်င္ေဘး ကယ္ဆယ္ေရးစခန္း အမွတ္တရ

                             ဆန္ လွဴရန္ ျပင္ဆင္ေနေသာ ေက်းရြာမွ ျပည္သူ ့စစ္မ်ား

 
                            လွဴဒါန္း၇န္ စီမံေနေသာ...ဆရာေတာ္...ႏွင့္ HACO အဖြဲ ့သားမ်ား

 
                      အခုလို အိမ္ေထာင္စု စာရင္းႏွင့္တကြ ေသခ်ာစြာ လွဴဒါန္းႏိုင္ခဲ့ပါသည္

                                 ရြာေတာင္ထိပ္ရွိ ပ်က္စီးသြားေသာ ဘုရားတန္းေဆာင္း ..

                                အက္ေႀကာင္းႀကီးမ်ားက သက္ေသတည္လ်က္ရွိပါသည္
ေပးပုိ ့သူ ကုိေက်ာ္နႏၵကုိ (အလင္းေရာင္းခ်စ္သူ)

အေမ့အိမ္(အခမဲ့) ပညာသင္ေက်ာင္းသို ့HACO လူငယ္မ်ား၏ပညာဒါန

ေမတၱာပါရမီ ႏွင့္ အေမ့အိမ္(အခမဲ ့) ပညာဒါန သင္ေက်ာင္း သို ့ HACO လူငယ္ပရဟိတမွ သြားေရာက္ သင္ႀကားရန္အတြက္ အခ်ိန္ဇယား...... (Repeter-10 standards) ႀကာသာပေတး ေန ့လည္(၁) နာရီ မွ ညေန (၅) နာရီထိ ေသာႀကာ နံနက္ (၈) မွ မြန္းတည့္ (၁

၂) နာရီထိ (Fresher-10 standards) စေန နံနက္ (၈)နာရီ (၃၀) မိနစ္မွ မြန္းတည့္ (၁၂) နာရီထိ တနဂၤေႏြ ။ သင္ႀကားမည့္ သူမ်ားနွင့္ ဘာသာရပ္မ်ား တိုးေအာင္လြင္(သခ်ာၤ) (စေန၊ တနဂၤေႏြ) ေကာင္းျမတ္ (အဂၤလိပ္) က်န္သည့္ ဘာသာရပ္မ်ားအား လင္းမိုး ႏွင့္သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ခြဲေ၀သင္ႀကားေပးသြားပါမည္။ အဂၤလိပ္စကားေျပာ ႏွင့္ ျပည္သူ ့နီတိ ဘာသာရပ္ စေန ေန ့လည္ (၁) နာရီမွ ညေန (၄) နာရီထိ တနဂၤေႏြ နံနက္ (၈) နာရီ (၃၀)မိနစ္ မွ (၁၁) နာရီထိ သင္ႀကားမည့္သူမ်ား - ဆရာေတာ္ ဦးသဒၵမၼ(တြံေတး -ေမာင္းတီးေက်ာင္း) - ေက်ာ္နႏၵကို မွတ္ခ်က္။ ။ Eco သင္ႀကားေပးရန္ ေစတနာ ဆရာလိုအပ္ပါသည္။ စိတ္ပါ၀င္စားသူမ်ား ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာ္နႏၵကို (Ph-095143794 )နွင့္ လင္းမိုး (Ph- 09421012629) သ္ို ့ဆက္သြယ္စံုစမ္း ေမးျမန္းႏိုင္ပါသည္။

                                      စာသင္ေနေသာ ရူပဆရာႀကီး လင္းမိုး

 အေမ့အိမ္(အခမဲ့) ပညာသင္ေက်ာင္းတြင္ သင္ႀကားေရးအတြက္ပူးေပါင္း ကူညီေဆာင္ရြက္ေသာ HACO အဖြဲ ့သားမ်ားကို အေမ့အိမ္မွ ဂုဏ္ျပဳမွတ္တမ္း ေပးအပ္ေနစဥ္

 စာသင္ေနေသာ အေမ့အိမ္မွ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသား/သူ မ်ားႏွင့္အတူ...HACO မွ ညီမေလး ခိုင္ဇင္မာ

                  HACO မွပညာဒါနေပးေနေသာ ဆရာ ငါးေယာက္..ေပါင္းေလာင္းေက်ာ္ပါတဲ့.

                                  ဓာတ္ပံုရိုက္ေနမွန္းသိလို ပဲေပးေနေသာ လင္းမိုး

                   အေမ ့အ္ိမ္သို ့ သူထက္ငါ အျပိဳင္ ခ်ီတက္လာေသာ ့HACO လူငယ္မ်ား

                                    ဆရာေတာ္ႏွင့္ ေရွ ့လုပ္ငန္းမ်ား တိုင္ပင္ျပီး...

                                           လုစားေေနေသာ စည္သူေအာင္

                               ဆရာမ တစ္ေယာက္က်န္ခဲ့လို ့ပါဗ်ိဳ ့....

သြားေနက် ပုလဲေမတၱာသို ့...

HACO အဖြဲ ့၏ လစဥ္ပံုမွန္သြားေနက် ပုလဲေမတၱာသို ့တနဂၤေႏြေန ့(၁၆-၉-၂၀၁၂)မွာ သြားေရာက္ခဲ ့ျပီးကေလးငယ္ႏွစ္ဦးေမြးေန ့ ကိုျပဳလုပ္ေပးခဲ ့ပါသည္။ ထို ့အျပင္ ပံုမွန္လုပ္ငန္းမ်ားျဖစ္ေသာ ကေလးငယ္မ်ားအားပံုေျပာျပျခင္း၊ ေဆာ့ကစားျခင္းမ်ားကိုလည္း ျပဳလုပ္ေပးခဲ့ပါသည္။

                                        နားရင္းနဲ ့အစည္းအေ၀းေလးလုပ္ေနတာပါ

       ေနာက္ဆံုးမွ ေရာက္လာတဲ႕ကေလးေလးပါ။ပုလဲေမတၱာမွာေတာ႕ သူအငယ္ဆံုးေပါ႕။ ေရာက္ခါစကေတာ႕     ကၽြန္ေတာ္တို႕ကိုေရွာင္နတတ္တယ္။ အခုေတာ႕ ရင္းႏွီးသြားပါျပီ...

                                  HACO အဖြဲ ့သားမ်ားေပ်ာ္ရာ ပုလဲေမတၱာ မိသားစုေဂဟာပါ

                                           ကေလးငယ္ ဇင္မာေလးပါ...

                                           ကေလးမ်ားအား ႀကက္ဆီထမင္းေကၽြးေနတာပါ

                                 အခုလိုေပ်ာ္ရြင္စြာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ကေလးမ်ားႏွင့္မွရယ္ရတာပါ..

                             ကေလးငယ္မ်ားက ေက်းဇူးတင္စကားျပန္လည္ေျပာႀကားေနပါသည္

                                                    မ၀ါခြံေကၽြးေနတာပါ

                                   ေမြးေန ့ရွင္မွာ ကိတ္မုန္ ကို HACO မွ မ၀ါအားခြံေကၽြးေနစဥ္

                                     Birthday cake ကိုဖေယာင္းတိုင္ထြန္းဖို ့လုပ္ေနတာပါ

                                          ကေလးငယ္မ်ား၏ ထမင္းစားခန္းေလး

 
                                                          ေမြးေန ့ကိတ္

                                                မီးမီးတို ့သားအမိပါ
 စိတ္ပါ၀င္စားေသာ အလွဴရွင္မ်ားရွိပါကလည္း
(၁)ကိုေက်ာ္နႏၵကို
Ph - 095143794,09425292719 ,Email- kyawnandako@gmail.com
(၂) ကိုေအာင္ကိုကိုယု
Ph - 0973168687, e-mail - aungkokoyumdy@gmail.com
(၃) မအိေရႊစင္
Ph - 09401526945, email - applekaungmalay86@gmail.com
(၄) ကိုေက်ာ္လင္းေအာင္ @ မီးနတ္
Ph - 0943135335, email - meenet.chat@gmail.com
(၅) ကိုေက်ာ္မင္းထြန္း @ ေက်ာ္ေက်ာ္
Ph - 0943110330, e-mail - moonmario@gmail.com
(၆) ကိုတိုးေအာင္လြင္
Ph - 0973005817, e-mail - successfully.toe@gmail.com
(၇) ကိုျငိမ္းခ်မ္းေအာင္
Ph - 01298203, e-mail - nyeinchanaung208@gmail.com
သို ့ဆက္သြယ္လွဴဒါန္းႏိုင္ပါသည္။
 ေပးပုိ ့သူ
 

Venomous Kyaw Kyaw

HACO အဖြဲ ့ႏွင့္ ေရလဲႀကီးအေႀကာင္း တေစ့တေစာင္း

ပုသိမ္ကို ပထမအႀကိမ္ ေရေဘးကယ္ဆယ္ေရးသြားျပီးကတည္းက မနားရေသးတာ ဆက္တိုက္ဆိုသလိုပါပဲ။ ဒါေပမယ့္လည္း ပရဟိတလုပ္ေနရင္ ေပ်ာ္ေနတတ္တဲ့ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ပင္ပန္းလို ့ပင္ပန္းရမွန္းလည္းမသိပါဘူး။ ၁၈-၈-၂၀၁၂ မွာ ကၽြန္ေတာ္တို ့ HACO လူငယ္
ပရဟိတအဖြဲ ့က  ကၽြန္ေတာ္ အလင္းေရာင္ခ်စ္သူ၊ အိေရႊစင္၊ မီးမီး၊ လင္းမိုး၊ စိုးျမင့္ေ၀၊ ေကာင္းျမတ္ ႏွင့္အတူ ဆရာေတာ္ ဦးသဒၵမၼ၊ ဦး၀ိလာသကၠတို ့ပထမအႀကိမ္အေနနဲ ့သြားေရာက္ကြင္းဆင္းျခင္း၊လိုအပ္သည့္ အခ်က္အလက္ေတြစုေဆာင္းျခင္း ႏွင့္ဒုတိယအႀကိမ္ထပ္မံလွဴဒါန္းႏိုင္ဖို ့စီစဥ္ရျခင္းေတြျပဳလုပ္ခဲ ့ရတာေပ့ါ။ ပထမအႀကိမ္ကေတာ့ ကြင္းဆင္းသည့္သေဘာရယ္ တတ္ႏိုင္သေလာက္လွဴဒါန္းမႈပဲျပဳလုပ္ႏိုင္ခဲ ့ပါသည္။ ပထမအႀကိမ္ ခရီးသြားမွတ္တမ္းကိုလည္း ေရးသားပါဦးမည္။ ၁၈ ရက္ေန ့က ၂ ညအိပ္ ၃ ရက္သြားတာ ၂၀ ရက္ေန ့ညေနပိုင္းမွာ ရန္ကုန္ကိုျပန္ေရာက္ပါသည္။ ေရာက္ျပီးေနာက္တစ္ရက္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ္မနားႏိုင္ပါ။ ၂၅-၈-၂၀၁၂ မွာ ဒုတိယအႀကိမ္ထပ္မံသြားေရာက္လွဴဒါန္းႏိုင္ဖို ့အစည္းအေ၀းကို တက္သုတ္ရိုက္ေခၚရပါသည္။ ထို ့အျပင္ ကၽြန္ေတာ္တို ့ကြင္းဆင္းေလ့လာမႈမ်ားကိုလည္းအျခားပရဟိတအဖြဲ ့မ်ား မွလည္း သိရွိလိုသည္ဟုဆိုလာသျဖင့္ ၂၁-၈-၂၀၁၂ အဂၤ ါေန ့ညေန ၇ နာရီမွာ ပုသိမ္ေရေဘးကယ္ဆယ္ေရး
အတြက္အစည္းအေ၀းေလးလုပ္ခဲ ့ပါသည္။ စိတ္ပါ၀င္စားစြာ တက္ေရာက္ေပးႀကပါေသာ STA မွ ကိုႀကီး၊ ေ၀ႆႏၱရာမွ မယမင္း၊ HoMEအဖြဲ ့မွာ သားေကာင္၊ ရဲမာန္ေအာင္၊ ျပည့္မွဴး၊ MYSN မွ ကိုမင္းမင္းေအာင္၊ ကိုထက္ နွင့္ HACO မွ ပရဟိတ ၀ိုင္းေတာ္သားမ်ားအားလံုးကို အထူးေက်းဇူးတင္ရွိပါသည္။ လူစံုေတာ့အစည္းအေ၀းေလးစျပီး ကယ္ဆယ္ေရးကို ကိုယ္ႏိုင္သည့္ဘက္မွ တာ၀န္ယူႀကရန္ဆံုးျဖတ္
ခဲ့ႀကျပီး ကၽြန္ေတာ္တို ့ HACO အဖြဲ ့ကေတာ့ ၂၅-၈-၂၀၁၂ ကို ဒုတိယအႀကိမ္ ထပ္မံသြားေရာက္ဖို ့ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါသည္။ ေနာက္ရက္မွစျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့အဖြဲ ့သားမ်ား မနားရေတာ့ပါ။ ဒုတိယအႀကိမ္သြားႏိုင္ေရးကို လံုးပန္းႀကရပါေတာ့သည္။ ဘဏ္သို ့ေရာက္ေနေသာ အလွဴေငြမ်ားထုတ္ျခင္း၊ လွဴဒါန္းထားေသာ အ၀တ္အထည္မ်ားအား စာရင္းမ်ားျပဳလုပ္ျခင္း၊ ပုသိမ္အတြက္သိလိုသည္မ်ားကိုစံုစမ္း
ေမးျမန္းမႈမ်ားအား ေျဖႀကားျခင္း၊ လွဴဒါန္းမည့္ လက္ဖက္ႏွင့္ ငါးပိေထာင္းဗူးမ်ား ဓာတ္ဆားထုတ္မ်ား၊ ေရသန္ ့ေဆးမ်ားကိုလည္း အေျပး
အလႊားရသည့္အခ်ိန္မွာ ေျပး၀ယ္ရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္အတူ ေစ်းလိုက္၀ယ္ေပးေသာ ေကာင္းျမတ္ႏွင့္ စိုးျမင့္ေ၀ ကိုလည္းေက်းဇူးတင္
ပါသည္။ ဒီလို ေျပးလိုက္လႊားလိုက္ႏွင့္ ၂၄-၈-၂၀၁၂ ေသာႀကာရက္ေန ့ကိုေရာက္လို ့လာပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဘာအလုပ္မွမလု
ပ္ဘဲ ပရဟိတကိုသာ ေဇာက္ခ်လုပ္ေနသည့္သူဆိုေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ခရီးထသြားသြား အဆင္ေျပေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို ့အဖြဲ ့ထဲမွာ ရံု
းသမားမ်ား၊ company ၀န္ထမ္းမ်ား၊ ေက်ာင္းသားမ်ား၊ Guide သင္ေပးေနသူမ်ား အလႊာစံုရွိသျဖင့္ အလုပ္အကိုင္မရွိေသာ ကၽြန္ေတာ္
၊ ေကာင္းျမတ္၊ စိုးျမင့္ေ၀ ႏွင့္ဆရာေတာ္တို ့က ေရွ ့ေျပး ေသာႀကာေန ့ညေန ၃ နာရီကားျဖင့္ သြားႏွင့္မည္ျဖစ္ျပီး ေနာက္အဖြဲ ့သားမ်ားက
၂၅-၈-၂၀၁၂ မွာ ပုသိမ္ကို မနက္အေစာ ၇ နာရီကားျဖင့္လိုက္လာရန္ ခရီးစဥ္ဆြဲလိုက္ရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ပထမအဖြဲ ့ႏွင့္အတူ ဆရ
ာေတာ္ ဦးသဒၵမၼ၏ အကိုေတာ္ႏွင့္အမေတာ္တို ့၂ ေယာက္လိုက္ပါ မည္ျဖစ္သည္။ ပထမအႀကိမ္ ပုသိမ္သြားစဥ္ လိုက္ပါခဲ့သူမ်ားမွာ ဒုတိ
ယအႀကိမ္ကို လိုက္ပါႏိုင္ျခင္းမရွိသည့္အတြက္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ နည္းနည္း ခက္ခဲသြားပါသည္။ သူတို ့ပါပါလွ်င္ ေနာက္တစ္ဖြဲ ့ကို ဦးေဆာင္
ေခၚေဆာင္လာႏိုင္ေပမည္။ သို ့ေပမယ့္လည္း ပရဟိတလုပ္ေနေသာ အရြယ္ေရာက္ျပီးသား ကၽြန္ေတာ့္အဖြဲ ့သားမ်ားကို စိတ္ခ်ယံုႀကည္
ပါသည္။ ၂၄-၈-၂၀၁၂ ေသာႀကာေန ့ ညေန ၃ နာရီကားျဖင့္ ပုသိမ္ကိုသြားမွာျဖစ္ပါသည္။ အိမ္မွ ေန ့လည္ ၁၂ ေလာက္ထြက္မွ အေတာ္
ျဖစ္မည္။ ဒဂံုဧရာ အေ၀းေျပးသို ့သြားေသာ ယာဥ္ေႀကာပိတ္ဆို ့မႈကို ပထမအႀကိမ္တုန္းက ခံစားခဲ့ဖူးျပီ။ သြားမည့္မနက္ေရာက္ေတာ့မွ စိုး
ျမင့္ေ၀က သူ ့မိဘမ်ား နယ္မွေန ရန္ကုန္ကို ဆင္းလာမည္ဆိုသျဖင့္ မလိုက္ႏိုင္ေတာ့ေႀကာင့္ ဖုန္းျဖင့္ေျပာလာပါသည္။ ရွိေစေတာ့လို ့ပဲ
စိတ္ထဲမွာေတြးလိုက္ရသည္။ ေကာင္းျမတ္ေတာ့ ေသခ်ာေကာင္းပါရဲ့ေလလို ့ရင္တမမနဲ ့ေကာင္းျမတ္အလာကိုေစာင့္ေနမိပါသည္။ ခ်ိန္း
ထားသည္ထက္ ေနာက္က်မွလာတတ္ေသာ ေကာင္းျမတ္ေန ့လည္ ၁၁ ခြဲေလာက္မွာ ေရာက္လာပါသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာ လင္းမိုး၊ စည္သူ
ေအာင္ တို ့ကလည္း အလွဴေငြေပးရန္ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ကိုေရာက္ရွိေနပါသည္။ စိုးျမင့္ေ၀က မလိုက္ေသာ္လည္း ပထမအႀကိမ္တုန္းက သူ ့
ထံအပ္ထားေသာ အဖြဲ ့အက်ီ ၤ၊ ရင္ထိုးမ်ားကိုလာေပးပါသည္။ ဆရာေတာ္၏ အစ္ကိုေတာ္တို ့လည္း အိမ္ကိုေရာက္ေနပါသည္။ အားလံုး
စံုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့ ကားငွားျပီး ဒဂံုဧရာ အေ၀းေျပး ကိုခ်ီတက္လာခဲ ့ႀကပါေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ့္၀ရိယေစာမႈက ေတာ္ပါေသးသည္။
ထိုစဥ္ မအိေရႊစင္ထံမွ ဖုန္း၀င္လာပါသည္။ ဘုရင့္ေနာင္မွာ လွဴမည့္ပစၥည္းမ်ား၀င္ယူေပးပါလို ့ဆိုလာသည့္အတြက္ သူမ ေျပာသည့္လိပ္
စာအတိုင္း အလွဴပစၥည္းမ်ားကို ၀င္ယူရပါေသးသည္။ ဆန္၂ အိတ္၊ အ၀တ္အထည္အခ်ိဳ ့ႏွင့္ ေစာင္အထည္(၃၀)ျဖစ္ပါသည္။ အလွဴပစၥ
ည္းမ်ားလက္ခံသည့္ မွတ္တမ္းယူျပီး အေ၀းေျပးကို ေျပးရပါသည္။ ေကာင္းျမတ္တို ့ကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အရင္သြားခိုင္းထားျပီး ကၽြန္ေတာ္
က အလွဴပစၥည္းမ်ားလက္ခံယူေနခဲ့တာပါ။ ဒိလိုႏွင့္ ရန္ကုန္မွ ပုသိမ္ကို ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ထြက္ခြာလာခဲ့ျပန္ပါျပီ။ ညေန ၆ နာရီေက်ာ္
ေလာက္မွာ ပုသိမ္ကိုေရာက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္တို ့တည္းခိုမည့္ ထူပါရံုေက်ာင္း Dr.ေကလာသ ဆီသို ့ခ်မ္းေျမ့ေအး ႀကိဳ/ပို ့ယာဥ္ျဖင့္ ေရာက္
လို ့လာပါသည္။ ပုသိမ္ကို မ၀င္ခင္ကတည္းက ကၽြန္ေတာ္တို ့ကို အစစအရာရာကူညီေပးပါေသာ ကိုျမင့္ႏိုင္ႏွင့္ ကယ္ဆယ္ေရးစခန္းတာ
၀န္ခံမ်ားမွ ဆရာေတာ္ Dr.ေကလာသ ေက်ာင္းမွာ ႀကိဳတင္ေစာင့္ေနႀကပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ပါလာသည့္လွဴဒါန္းမည့္ အထုပ္မ်ားမွာ
ေတာ္ေတာ္ေလးမ်ားပါသည္။ လာေစာင့္ေနသည့္သူမ်ားတစ္ေယာက္တစ္ထုပ္ဆြဲသြားတာ ကၽြန္ေတာ္တို ့တားခ်ိန္ေတာင္မရလိုက္ပါ။ အား
နာနာျဖင့္ပင္ ဆရာေတာ္ေက်ာင္းကို ေရာက္လာပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ႏွင့္အတူ ကြင္းဆင္းရန္လိုက္ပါလာေသာ MYSN မွ ကိုထက္ကို
လည္း ေက်းဇူးတင္ပါသည္။ ပထမအဖြဲ ့မွာ စုစုေပါင္း ကၽြန္ေတာ္အပါ (၆)ေယာက္ျဖစ္ပါသည္။ ၂၅-၈-၂၀၁၂ မွာလည္း ေ၀ႆႏၱရာမွ မယ
မင္းတို ့လာေရာက္ကာ ေရေဘးသင့္ျပည္သူမ်ားကို လွဴမည္ဆိုတာသိရျပီး ကၽြန္ေတာ္တို ့တည္းမည့္ေက်ာင္းမွာပင္တည္းႀကမွာျဖစ္ပါသ
ည္။ ၂၅ ရက္ေန ့မွာေတာ့ မယမင္းတို ့အဖြဲ ့ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို ့ေနာက္မွ လိုက္လာမည့္ အဖြဲ ့မ်ားျဖင့္လူစံုမည္မွာေသခ်ာပါသည္။ မယမင္း
တို ့ကေတာ့ ကားငွားလာႀကပါသည္။ သူတို ့ကေတာ့ ရန္ကုန္မွ မနက္ ၄ နာရီထြက္လာမည္လို ကၽြန္ေတာ္ကို ဆက္သြယ္လာပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္တို ့လည္း ပုသိမ္ကိုေရာက္ေရာက္ခ်င္း၂၅-၈-၂၀၁၂ မွာ လွဴဒါန္းမည့္ အစီအစဥ္မ်ားကို ေဒသခံမ်ား ကယ္ဆယ္ေရးစခန္းတာ
၀န္ခံမ်ားႏွင့္ ညိႈႏႈိင္းတိုင္ပင္ရပါသည္။ အမွန္တကယ္လိုအပ္ေသာ ကၽြန္ေတာ္တို ့ပထမအႀကိမ္စာရင္းေကာက္စဥ္မပါလာေသာ အပိုင္း
မ်ားတက္လာပါသည္။ ထိုအထဲမွာ အလွဴရွင္အေရာက္နည္းသည္ဟုဆိုေသာ ေရလဲႀကီးကို သြားေရာက္လွဴဒါန္းဖို ့ကၽြန္ေတာ္တို ့ေရြးခ်ယ္
လိုက္ပါသည္။ ေနာက္လိုအပ္သည့္ ပုသိမ္မွလိုအပ္ေသာအပိုင္းကိုေတာ့ ၂၅ ရက္ေန ့မယမင္းတို ့လာမွ ကာယကံ အလွဴရွင္မ်ားကိုေမး
ျမန္းရေပမည္။ ၂၅ ရက္ေန ့အတြက္ အစီအစဥ္ဆြဲတာသိပ္မႀကာလိုက္ပါ။ ပထမအႀကိမ္ အေတြ ့အႀကံဳကလည္းရွိျပီးသားဆိုေတာ့ ညစာ
စားျပီး အ္ိပ္လိုက္ပါသည္။ ေနာက္တစ္ရက္မိုးလင္းေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့HACO အဖြဲ ့သားမ်ားလည္း လာေနေလာက္ျပီ။ ဖုန္းေတာ့ လိုင္းမ
မိလို ့ဆက္ဖို ့စိတ္ကူးကိုဖယ္လိုက္ရပါသည္။ ေန ့လည္ ၁၀ နာရီေက်ာ္ေတာ့ မနက္ ၄ နာရီထြက္လာမည္ဆိုေသာ ေ၀ႆႏၱရာအဖြဲ ့ေပၚ
မလာေသးသည့္အတြက္ အနည္းငယ္စိုးရိမ္လာပါသည္။ သိပ္မႀကာပါ ဖုန္း၀င္လာျပီး အင္းမ မွာကားပ်က္ေနသည့္အတြက္ေနာက္က်မည္
ျဖစ္ေႀကာင္းသိလိုက္ရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္အဖြဲ ့သားမ်ားကေတာ့ ခ်မ္းေျမ့ေအး ရန္ကုန္-ပုသိမ္ကားျဖင့္ မနက္ (၇) နာရီထြက္လာတာ
ဆိုေတာ့ ေန ့လည္ ၁၁ ေလာက္ဆိုေရာက္မည္ဆိုတာ ခန္ ့မွန္းလို ့ရပါသည္။ မနက္ ၁၀ နာရီေက်ာ္ေလာက္မွာေတာ့ မယမင္းတို ့ဆီမွဖုန္း
၀င္လာျပီး ပုသိမ္ကိုေရာက္ေနျပီျဖစ္ေႀကာင္းႏွင့္တည္းခိုမည့္ေက်ာင္းကို လမ္းညႊန္ရန္ ကိုထက္ကို ဆိုင္ကယ္ျဖင့္လႊတ္လိုက္ပါသည္။ မေရွး
မေႏွာင္းမွာပဲ ခ်မ္းေျမ့ေအး၏  ႀကိဳ/ပို ့ကားလြတ္သြားေသာ ကၽြန္ေတာ့္ HACO အဖြဲ ့သားမ်ားလည္း ကားငွားျပီး ေရာက္လာႀကပါေတာ့
သည္။ ထူးတယ္ေနာ္။ အားလံုးစံုေတာ့ မယမင္းတို ့ကိုလည္း လိုအပ္သည့္ေနရာႏွင့္ သူမတို ့သြားေရာက္ႏိုင္မည့္ေနရာကို ေရြးခ်ယ္ကာ
Dr.ေကလာသ ႏွင့္အတူ သြားႀကပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ကေတာ့ ကန္ႀကီးေဒါင့္ကို သြားဖို ့ဦးစြာ စီစဥ္ရပါသည္။ ထိုမွတဆင့္ ကၽြန္ေတာ္တို ့
သြားလွဴမည့္ ေရလဲႀကီးရြာကို စက္ေလွျဖင့္သြားရမွာျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ေရးခ်င္တာကေတာ့ အလြဲေလးေတြေပ့ါ။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ဆရာ
ေတာ္ ဦးသဒၵမၼတို ့မွာ အခ်ိန္ႏွင့္တြက္က ကြက္တိျဖစ္ေအာင္စီစဥ္ထားရပါသည္။ ေရလမ္းခရီးျဖစ္သည့္အတြက္လည္း တစ္စံုတစ္ခုမျဖစ္
ခ်င္သည့္အတြက္ ညမိုးမခ်ဴပ္ေစရန္ အခ်ိန္ကိုတြက္ခ်က္ထားႀကရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ႏွင့္ ေက်းရြာက လူေတြနဲ ့အလြဲေလးေတြပါ။ အဲ
ဒီတုန္းကေတာ့ စိတ္ကသိကေအာက္ျဖစ္ခဲ့ရေပမယ့္ အခုျပန္ေျပာေတာ့ ဟာသ အလြဲေလးေတြေလာက္ပဲ ရွိပါေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့
က ကိုယ့္အခ်ိန္နဲ ့ကိုယ့္အစီအစဥ္နဲ ့လုပ္သည္။ ေဒသခံလိုက္ကူညီသူမ်ားကေတာ့ သူတို ့သဘာ၀အတိုင္း ေအးေအးလူလူျဖင့္ သူတို ့
အေတြးျဖင့္ သူတို ့လုပ္သည့္အခ်ိန္မွာ ေတ့လြဲေတြလြဲႀကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ေနာက္မွ လုိက္လာမည့္ HACO အဖြဲ ့ ပုသိမ္ကိုေရာက္မည့္
အခ်ိန္ႏွင့္ ကန္ႀကီးေဒါင့္ကို ထြက္ႏိုင္မည့္အခ်ိန္ကိုတြက္ျပီး သူတို ့မေရာက္ခင္ နယ္ခံ ကိုမ်ိဳးေဇာ္တို ့လင္မယားကို ကန္ႀကီးေဒါင့္မွာ ဆန္
၀ယ္ျပီး စက္ေလွေပၚတင္ထားဖို ့ေရွ ့ေျပးလႊတ္လိုက္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ေနာက္က လိုက္လာသည့္အခါ ေနာက္က်မည္ အခ်ိန္ေပးရ
မည္စိုးသျဖင့္ ဦးစြာ လႊတ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ သူတို ့ကိုလႊတ္လိုက္သည့္အတြက္ စိတ္ေအးလက္ေအးျဖင့္ ကန္ႀကီးေဒါင့္ကို ကၽြန္ေတာ္
တို ့ HACO အဖြဲ ့သားမ်ားလူစံုတက္စံုခ်ီတက္လာေတာေပ့ါ။ ဆရာေတာ္ ဦးသဒၵမၼကေတာ့ ေန ့ဆြမ္းအမွီ ကန္ႀကီးေဒါင့္ကို ဆိုင္ကယ္ျဖင့္
ေျပးရေတာ့တာေပ့ါ။ ဆရာေတာ္လည္း စိတ္ေမာေနေတာ့ ပုသိမ္မွာ ဆြမ္းဘုဥ္းမေပးႏိုင္ဘူး။ ကန္ႀကီးေဒါင့္ေရာက္မွ စိတ္ေအးလက္ေအး
ဘုဥ္းေပမယ္ဆိုျပီး ဆိုင္ကယ္နဲ ့ေျပးရတာ။ ဟိုေရာက္ေတာ့ စီစဥ္ထားတာနဲ ့တလြဲေလးျဖစ္ေနသည္။ ဆန္ပြဲရံုမွာ ကိုမ်ိဳးေဇာ္က သူ ့ဇနီးကို
ထိုင္ေစာင့္ခိုင္းထားသည္။ ဆန္အိတ္မ်ားလည္းမတင္ရေသးပါ။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း သူတို ့လည္း ထမင္းစားေနလို ့ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့
လည္း ရွိေစေတာ့ရယ္လို ့ေတြးျပီး ဆန္၀ယ္၊ စက္ေလွေပၚတင္နဲ ့အခ်ိန္ေပးလိုက္ရျပန္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့တြက္ထားသည့္အခ်ိန္ထဲက
၁ နာရီေလာက္ေတာ့ ပဲ့ပါသြားပါျပီ။ အခ်ိန္ကိုႀကည့္ေတာ့ ေန ့လည္ ၁ နာရီေက်ာ္ေနျပီ။ ေရလဲႀကီးကို စက္ေလွက ၂ နာရီခြဲေလာက္စီးရမ
ည္ဆိုေတာ့ ခန္ ့မွန္း ၃ နာရီေက်ာ္ေလာက္မွေရာက္မည္။ လွဴတာနဲ ့ဆိုေတာ့ ေရလဲႀကီးမွ ညေန ၅ နာရီမခြဲခင္ျပန္ထြက္မွ ကန္ႀကီးေဒါင့္ကို
ည ၇ နာရီေက်ာ္ေလာက္ျပန္ေရာက္မည္။ အခ်ိန္ကိုစိတ္နဲ ့တြက္လိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ရင္ေမာရသည္။ ဒါနဲ ့ပုသိမ္ကို အျပန္ဆင္ေျပေစဖို ့
ကန္ႀကီးေဒါင့္က ကားကိုႀကိဳငွားထားလိုက္ရသည္။ အျပန္ေနာက္က်လည္းေစာင့္ေပးဖို ့ပါမွာထားရသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ကန္ႀကီးေဒါင့္မွ
၁ နာရီေက်ာ္ေလာက္မွ ခြာျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့စက္ေလွ ၂ စီးျဖင့္ ခြဲသြားရပါသည္။ လွဴမည့္ အ၀တ္အထည္အခ်ိဳ ့ႏွင့္ လူမ်ားႏွင့္က
တစ္စီး၊ ဆန္အိတ္မ်ားႏွင့္ က်န္အဖြဲ ့သားမ်ားက တစ္စီး ခြဲသြားရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့စက္ေလွမွာေတာ့ ဆရာေတာ္၊ ေက်ာ္ေက်ာ္၊ မီး
နတ္၊ ေကာင္းျမတ္၊ ဆရာေတာ္ အစ္ကိုႏွင့္အစ္မ၊ ရြာသားအခ်ိဳ ့ပါပါသည္။ ဟိုဘက္စက္ေလွမွာေတာ့ MYSN မွ ကိုထက္၊ ကိုေအာင္ကိုိ
ကိုယု(HACO)၊ ကိုျငိမ္းခ်မ္းေအာင္(HACO)၊ ရႈိင္းထက္ေအာင္(HACO)တို ့ပါ၀င္ပါသည္။ သူတို ့စက္ေလွႀကီးကေတာ့ ျမစ္ရိုးအတိုင္း
လာရမွာျဖစ္သည့္အတြက္ႀကာမည္ဟုသိရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ေရျမႈပ္ေနေသာ ဧရာ၀တီတိုင္း၊ သရက္ေတာေက်းရြာအုပ္စုက ေရလဲ
ႀကီး အလယ္တန္းေက်ာင္းကို ေန ့လည္ ၃ နာရီေက်ာ္ေလာက္မွာေရာက္ရွိပါသည္။ လွဴဒါန္းမည့္ပစၥည္းမ်ားမစံုေသးသျဖင့္ အေနာက္မွ
စက္ေလွကိုေစာင့္ရပါသည္။ ထိုသို ့ေစာင့္ေနစဥ္ ဆရာေတာ္နွင့္ကၽြန္ေတာ္မွ ေက်းရြာအလိုက္ အိမ္ေထာင္စုစာရင္းမ်ားကို ေတာင္းခံပါသ
ည္။ ထိုသို ့ေတာင္းရသည္မွာ မယံုႀကည္၍မဟုတ္ ၊ မရသည့္သူမရွိေအာင္ က်န္လပ္မႈမ်ားမျဖစ္ေအာင္ဆိုသည္ကို နားလည္ေအာင္
ရွင္းျပရပါေသးသည္။ ေက်းရြာကို အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ ရယကမွ ကၽြန္ေတာ္တို ့အဖြဲ ့လိုခ်င္ေသာ အိမ္ေထာင္စုစာရင္းမ်ားကိုမေပးသည့္အတြက္
ေက်းရြာအုပ္စုေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ခ်ေရးခိုင္းရပါသည္။ ေရလဲႀကီးအလယ္တန္းေက်ာင္းမွ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးမွလည္း ကူညီေပးရွာပါ
သည္။ ဆရာႀကီးကိုယ္တိုင္ လူစာရင္းမ်ားကို လက္ႏွိပ္စက္ျဖင့္ရိုက္ေပးပါသည္။ ထိုစဥ္ ေနာက္မွ ဆန္အိတ္မ်ားတင္လာေသာ စက္ေလွထံ
မွ လမ္းေလွ်ာက္စကားေျပာစက္ျဖင့္ အဆက္အသြယ္ရလာပါသည္။ ဆီျပတ္သြားလို ့ဆီလာျဖည့္ေပးရန္ျဖစ္သည္။ လမ္းေလွ်ာက္စကားေ
ျပာစက္ေလးပါလို ့ေတာ္ပါေသးသည္။ ဖုန္းကလိုင္းမမိ။ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္လည္းေအာ္မႀကား။ ဒုကၡမ်ားေရာက္လို ့ကေတာ့ဆ
က္သြယ္ေရးျပတ္ေတာက္မႈျဖင့္ ေသႏိုင္ပါသည္။ ျမန္မာျပည္မွာေခတ္မွီျပီး ဆက္သြယ္ေရးမေကာင္းလို ့မျဖစ္သင့္တာေတြျဖစ္တာေတာ္
ေတာ္မ်ားေလာက္သည္(ဤကား စကားခ်ပ္)။ အားလံုးလွဴရန္အသင့္ျဖစ္ေတာ့ ကန္ႀကီးေဒါင့္မွ ၀ယ္လာသည့္ ဆန္တစ္ျပည္ထည့္ကၽြတ္
ကၽြတ္အိတ္က ဘယ္ဆီမွာက်န္ေနျပီး မည္သူ ့လက္မွာေပ်ာက္သြားသည္မသိ။ ကဲ..ရွိေစေတာ့ ။ လာယူသည့္ရြာသားမ်ားကို သူတို ့ကိုယ္
ပိုင္ထည့္စရာေတြယူလာခိုင္းရပါေတာ့သည္။ အခ်ိန္ကိုႀကည့္လိုက္ေတာ့ ၄ နာရီ ၄၅ ျဖစ္ေနျပီ..မွန္းထားသည့္အခ်ိန္ထက္ ေနာက္က်ေန
ျပီ။ လွဴဒါန္းမႈကို ၅ နာရီမခြဲခင္ သိမ္းႏိုင္မွျဖစ္မည္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို ့ HACO အဖြဲ ့သားမ်ား က သြက္ပါသည္။ အျမန္စာရင္းႏွင့္တ
ကြ ေ၀လိုက္ရာ ၆ နာရီထိုးဖို ့၁၅ မွာျပီးပါသည္။ သို ့ေသာ္ ဆန္မ်ား၊နွင့္လွဴဒါန္းမွႈပစၥည္းမ်ားမွာ ထံုးစံအတိုင္း ပိုလွ်ံလို ့ေနပါသည္။ ေနာက္
ျပီး လွဴလိုက္သည့္ ေစာင္ (၃၀)ကလည္း က်န္ေသးသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့လွဴဒါန္းမႈထံုးစံအတိုင္း ေရွးဦးစြာ အိမ္ေထာင္စု အားလံုးကို
ေ၀ငွပါသည္။ ပိုလွ်ံလွ်င္ အဆင္းရဲဆံုးႏွင့္ ေရက်ေသာ္လည္း ျပန္လည္ လုပ္ကိုင္မစားႏိုင္သူမ်ားကို ထပ္မံလွဴပါသည္။ ထိုမွပုိလာျပန္လွ်င္
သက္ႀကီးရြယ္အိုမ်ားကို လွဴပါသည္။ အခု လက္ဖက္မ်ား ငါးပိေထာင္းဗူးမ်ားပိုေနသျဖင့္ ဆရာ/ဆရာမ မ်ားကိုလွဴေပးႏိုင္ခဲ့သည္။ Royal-
D ဓာတ္ဆားကို မူလတန္းကေလးငယ္မ်ား၊ BPI ဓာတ္ဆားကို အလယ္တန္းဆင့္ကေလးမ်ားႏွင့္ ဖ်ားနာေပ်ာက္ေဆးမ်ားကုိလည္း ကေ
လးငယ္မ်ား နာမက်န္ျဖစ္ပါက ေသာက္ႏိုင္မည့္ Decogen ေဆးမ်ား၊ ဒဏ္ေႀကလိမ္းေဆးမ်ားကို ရြာမွ လိုအပ္သည့္သူမ်ားကိုေပးေ၀ႏိုင္
ခဲ ့လို ့စိတ္ခ်မ္းသာရပါသည္။ ေ၀းသည့္ ေက်းရြာအုပ္စုမွသူမ်ားကိုေတာ့ စာရင္းအလိုက္ တာ၀န္ခံမ်ားကို လႊဲေပးလိုက္ပါသည္။
အားလံုးျပီးစီးလို ့အခ်ိန္ကိုႀကည့္လိုက္သည့္အခ်ိန္မွာေတာ့ ည ၇ နာရီထိုးေနပါျပီ။ တကယ္ဆို ဒီအခ်ိန္ ကန္ႀကီးေဒါင့္ကို ျပန္ေရာက္ရမည့္
အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ အခုေတာ့လည္း မေမွ်ာ္မွန္းထားသည့္အေႀကာင္းမ်ားေႀကာင့္ ရွိေစေတာ့ရယ္လို ့ေတြးျပီး ရြာသားမ်ား၏ အတင္းေခၚမႈ
ေႀကာင့္ ရြာဦးေက်ာင္းကို ေရာက္လို ့သြားရျပီး ဆရာေတာ္ကိုလည္း ဆန္ႏွင့္ လက္ဖက္၊ ငါးပိေထာင္းဗူးမ်ား မုန္ ့မ်ားကို လွဴဒါန္းေပးႏိုင္
ခဲ့ပါသည္။ ထို ့အျပင္ ကၽြန္ေတာ္တို ့မွာ အိမ္ေထာင္စု အားလံုးလွဴအျပီး သက္ႀကီးဘိုးဘြားမ်ားလွဴအျပီး ဆန္ ၂ အိတ္ပိုထြက္လာပါေသး
သည္။ အနီးအနားတကယ့္ကိုမရွိသည့္ေက်းရြာရွိေသးလားဆိုေတာ့ က်ံဳသာရြာ အိမ္ေျခ(၄၀) ရွိပါသည္လို ့သိရပါသည္။ ထိုဆန္ ၂ အိတ္
ႏွင့္ ပိုေနေသာ လက္ဖက္၊ ငါးပိမ်ားကို က်ံဳသာရြာအတြက္ ထားလိုက္ျပီး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာတည့္ခင္းေသာ ညစာကိုစားခဲ့ပါသည္။ အခ်ိ
န္ကိုႀကည့္လိုက္ေတာ့ ည ၇ နာရီေက်ာ္ေနပါျပီ။ ညစာကို ၁၀ မိနစ္အတြင္းအျမန္စားေစျပီး ပုသိမ္ကို ျပန္ႏိုင္ေရး နယ္ခံမ်ားကိုလႈံေဆာ္ရ
ပါသည္။ အားလံုးစားေသာက္ျပီးေသာအခါ စက္ေလွေပၚမွာေနရာယူျပီး က်ံဳသာရြာေလးကို ၀င္ျပီးလွဴဖို ့ထြက္လာရန္ဆိုင္းျပင္းေနမိသည္။
ထိုစဥ္ စက္ေလွမထြက္ေသးသျဖင့္ေမးႀကည့္လိုက္ေတာ့ ဆီျဖည့္ရန္လုပ္ေနႀကပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ထမင္းစားေနစဥ္သူတို ့ေတြဆီျဖည့္
ထားပါေတာ့လားလို ့ေျပာလိုက္ခ်င္ေပမယ့္လည္း ရွိေစေတာ့ရယ္လို ့ပဲ ေတြးလိုက္မိပါသည္။ အခ်ိန္ကေတာ္ေတာ့္ကိုလင့္ေနပါျပီ။ ကၽြန္ေ
တာ္အခ်ိန္ကိုလည္း မႀကည့္ေတာ့ပါ။ ဖုန္းကိုလည္းမႀကည့္ေတာ့ပါ။ ေရာက္သည့္အခ်ိန္ င့ါအခ်ိန္လိုသာ တြက္လိုက္ရပါသည္။ ဆီျဖည့္ျပီး
လို ့စက္ေလွထြက္ျပီး ၇ မိနစ္ေလာက္ေနရင္ က်ံဳသာရြာကို ေရာက္ျပီလို ့ေျပာလို ့ ၇ မိနစ္ခန္ ့မွာ စက္ေလွကမ္းကပ္ပါသည္။ ေရာက္ျပီထ
င္လို ့ေမးႀကည့္ေတာ့ ဓာတ္မီး၀င္ယူတာတဲ့။ အခုထိကိုေရလဲႀကီးကကို မခြာႏိုင္ေသးပါ။ စိတ္ကိုေတာ္ေတာ္ရွည္ရွည္ေလးထားလိုက္ရသ
ည္။ ပရဟိတလုပ္ေနတာပဲေလလို ့ေတြ းလိုက္ေပမယ့္ ရင္ထဲမွာေတာ့ ပုသိမ္ကို ျပန္ေရာက္ေရးကိုပဲ ေတြးပူေနမိပါသည္။ ဓာတ္မီးလည္း
ယူျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့လွဴမည့္စာရင္တြင္မပါေသာ က်ံဳသာရြာေလးကို ထြက္လာလိုက္ပါသည္။ မိနစ္ ၂၀ ေလာက္ေမာင္းျပီးေတာ့မွ
က်ံဳသာရြာေလးကိုေရာက္ပါသည္။ ရြာမွ တာ၀န္ရွိသူကလည္း လွဴမည့္အစီအစဥ္မွာ သူ ့ရြာလဲမပါ။ အခုညႀကီးမိုးခ်ဳပ္ ဆန္ ၂အိတ္ႏွင့္
ဘုန္းႀကီး၊ သူစိမ္းဧည့္သည္မ်ားကို ျမင္ေတာ့ သူေတာ္ေတာ္အံ့ႀသေလာက္သည္။ သူ ့ကိုလည္း အက်ိဳးအေႀကာင္းေျပာျပျပီး ဆန္ႏွင့္လက္
ဖက္၊ ငါးပိေထာင္းဗူးမ်ားကို လွဴခဲ့ပါသည္။ ထိုရြာသူႀကီးအား ကမ္းေပၚတက္ေတာ့ ဆြမ္းဆန္စိမ္း အလွဴလာခံတာဆိုျပီး ေနာက္ျဖစ္ေအာင္
ေနာက္လိုက္ပါေသးသည္။ အဲဒီလို ေပ်ာ္တတ္သည့္ ကၽြန္ေတာ္တို ့ HACO အဖြဲ ့ပါ။ အားလံုးျပီးစီးေတာ့ ကန္ႀကီးေဒါင့္ကို ျပန္လာပါျပီ။ စ
ကၠဴေပ်ာ့ဖတ္စက္ရံုလို ့ေဒသခံမ်ားေျပာျပခ်က္အရသိရေသာ ထိုစက္ရံုႀကီးမီးမ်ားမွာ နီးသြားလိုက္ ေ၀းသြားလိုက္ျဖစ္လို ့ေနပါသည္။ မီးေရ
ာင္လဲ့လဲ့ ေလးမ်ားျမင္လွ်င္ ကန္ႀကီးေဒါင့္မ်ားကပ္ေနျပီလားလို ့ လည္ဆန္ ့ႀကည့္လိုက္ ဖုန္းလိုင္းေလးမ်ားမိေလမလားလို ့ဖုန္းေလးထုတ္
ႀကည့္လိုက္၊ ေဘးမွာထိုင္လိုက္လာေသာ မီးနတ္ကလည္း အသံကိုမထြက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ သူက ေရေတာ္ေတာ္ေလးေႀကာက္တယ္ဆို
တာ သူ ့မ်က္ႏွာကိုႀကည့္ရင္သိသာပါသည္။ ဖုန္းလိုင္းမိလွ်င္ ကန္ႀကီးေဒါင့္ျဖင့္နီးျပီဆိုတာ သိႏိုင္ပါသည္။ အခုေတာ့ အခ်ိန္ကလည္း ၁၀
နာရီေက်ာ္လို ့ေနပါျပီ။ ပတ္၀န္းက်င္ကိုႀကည့္လိုက္ေတာ့လည္းေရျပင္က်ယ္မွတစ္ပါး ဘာမွမရွိပါ။ လာတုန္းကအခ်ိန္ထက္ပိုႀကာေနျပီလို ့
လဲစိတ္ထဲက ခံစားမိပါသည္။ ျဖတ္လမ္းက ပို ့ေပးမည္ဟုသာေျပာေပမယ့္ ေရျပင္က်ယ္ႀကီးမွာ ဘယ္က ျဖတ္လမ္းရွိမည္နည္း။ ၁၀ နာ
ရီ ၄၅ ေလာက္မွာေတာ့ ျမစ္ရိုးကိုေတြ ့ျပီလို ့စက္ေလွသမားကေျပာျပီး အားလံုး၀မ္းသာသြားႀကပါသည္။ ျမစ္ရိုးကိုေဖာက္ထြက္ႏိုင္မွ ကန္
ႀကီးေဒါင့္ကို ပိုနီးမည္မဟုတ္ပါလား။ ျမစ္ရိုးအတို္င္းလာလိုက္တာ ၁၁ နာရီ ၁၀ မိနစ္မွာ ကန္ႀကီးေဒါင့္ကုန္းေပၚကိုေျခခ်မိပါသည္။ ရင္ထဲမွ
အလံုးလဲ အဲဒီေတာ့မွတစ္၀က္က်သြားသည္။ က်န္တစ္၀က္ကေတာ့ ပုသိမ္ျပန္ဖို ့ငွားထားသည့္ ကားပါ။ စက္ေလွေပၚ ဖုန္းလိုင္းမိကတည္
းက ေခၚေသာ္လည္း စက္ပဲပိတ္ထားသည္ဟုေျပာေနသျဖင့္ ေခၚလို ့မရသည့္အဆံုး မယမင္းကို ဖုန္းေခၚျပီး သူမတို ့ငွားလာသည့္ကားကို
လာႀကိဳခိုင္းရေတာ့မည္။ မယမင္းတို ့မွာလညး္ကၽြန္ေတာ္တို ့အဖြဲ ့ကိုစိတ္ပူေနပါျပီ။ မယမင္းနည္းတူ ဆရာေတာ္ Dr.ေကလာသလည္း
စိတ္ပူေနပါသည္။ မပူခံႏိုင္ရိုးလား။ အားလံုးဆက္သြယ္မႈဧရိယာျပင္ပေရာက္ေနႀကတာေလ။ ဒါေပမယ့္ ငွားထားသည့္ ကားသမားကိုသြား
ႏႈိးလို ့အဆင္ေျပပါသည္။ ကားကလည္း အရွိန္ျပင္းစြာ ေမာင္းလိုက္သည္မွ ပုသိမ္ကို နာရီ၀က္အတြင္းမွာေရာက္ရွိလို ့လာခဲ ့ပါသည္။ ေရာ
က္လွ်င္ေရာက္ခ်င္း ကၽြန္ေတာ္မနားႏိုင္ပါ။ ပုသိမ္ သတင္းစဥ္မွ ကိုလင္းတို ့အင္တာနက္ဆိုင္ကိုသြားျပီး up to date သတင္းမ်ား၊ဓာတ္
ပံုမ်ားကိုတင္ရပါသည္။ ထိုသို ့တင္မွသာလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တို ့မ၀င္ခဲ့ရေသာ မႏိုင္ေသာ ေရေဘးသင့္အပိုင္းမ်ားကို အျခားပရဟိတအဖြဲ ့
သားမ်ား၀င္ေရာက္ႏိုင္ေပမည္။ သူတို ့အတြက္ လိုအပ္သည္မ်ားစုေဆာင္းႏိုင္ေပမည္။ ကိုလင္းကိုလည္း အထူးပင္ေက်းဇူးတင္ပါသည္။
အားလံုးျပီးစီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ တည္းခိုရာ ထူပါရံုေက်ာင္းကိုျပန္လာျပီး အိပ္စက္အနားယူလိုက္ပါသည္။ ေနာက္တစ္ရက္ ၂၆-၈-၂၀၁၂
မွာေတာ့ ပုသိမ္ျမိဳ ့ေပၚရွိ သရက္ပင္ေမာင္ႏွမ ကယ္ဆယ္ေရးစခန္းကို သြားေရာက္လွဴဒါန္းခဲ့ပါသည္။ မယမင္းတို ့ကေတာ့ ရြာထဲဆင္း
ခ်င္သည္ဆိုသည့္အတြက္ ကန္ႀကီးေဒါင့္ႏွင့္သိပ္မေ၀းေသာ သာေပါင္းေက်းရြာအုပ္စုမွ ဇီးပင္ကြင္းကို သြားႀကပါသည္။ ေန ့လည္ ၂ နာ
ရီမွာေတာ့ ခ်မ္းေျမ့ေအး ကားျဖင့္ ရန္ကုန္ကိုျပန္လာခဲ့ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အမွတ္တရေပါင္းမ်ားစြာကိုေပးေသာ ပုသိမ္ေရေဘး
အေတြ ့အႀကံဳေလးပါဗ်ာ။ မလိုက္ပါႏိုင္ေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား  ကၽြန္ေတာ္တို ့ျုဖစ္စဥ္မ်ားကိုႀကည့္ျပီး ကိုယ္တိုင္သြားသလိုခံစားေစခ်င္ပါ
သည္။ အခက္အခဲမ်ားႀကားက အေမာပန္းေျပေစခ်င္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ႏွင့္ထပ္တူ သာဓု သံုးႀကိမ္ ေခၚဆိုႏိုင္ပါသည္။

သတၱ၀ါအားလံုး က်န္းမာခ်မ္းသာႀကပါေစ
 

အလင္းေရာင္ ခ်စ္သူ

ပုသိမ္သို ့ေျခခ်မိျခင္း

ကၽြန္ေတာ္တို ့ HACO လူငယ္ပရဟိတ အဖြဲ ့ေလး၏ လစဥ္ ပံုမွန္ လတစ္လရဲ ့ဒုတိယပတ္(သို ့) ေနာက္ဆံုးအပတ္ တနဂၤေႏြမွာ   သန္လ်င္၊ ဘုရားကုန္းေက်းရြာမွာရွိတဲ့ ခိုကိုးရာမဲ့ အဘိုးအဘြားမ်ားေစာင့္ေရွာက္ထားရွိရာ သဘာ၀တရားရိပ္သာကို လုပ္အားဒါနသြားေပး
ျဖစ္ပါသည္။ ေန ့လည္မွာေတာ့ ခဏနားျပီး ကၽြန္ေတာ္တို ့ HACO အဖြဲ ့သားမ်ား စကားလက္ဆံုက်ရာ ၀ါးေတာေလးမွာ မုန္ ့ဆိုင္ေလးရွိပါသည္။ အဲဒီမုန္ ့ဆိုင္ေလးမွာ ခဏတာအပန္းလည္းေျဖရင္း အဖြဲ ့၀င္အသစ္ေတြပါလာလွ်င္လည္း အဖြဲ ့အေႀကာင္းရွင္းျပျခင္း၊ တစ္
ဦးခ်င္း မိတ္ဆက္စကားေျပာျခင္းမ်ားျပဳလုပ္ေနႀကပါ။ ထိုအပတ္တနဂၤေႏြမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့ HACO အဖြဲ ့မွ မီးမီးႏွင့္ ေမာ္တာပါးစပ္ဆိုသည့္ အဖြဲ ့၀င္ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္မွ ပုသိမ္မွာေရႀကီးေနသည္ဆိုသည့္အေႀကာင္း ကၽြန္ေတာ့္ကိုေျပာလာပါသည္။ ထိုသတင္းကို
ကၽြန္ေတာ္ႀကားလိုက္ရသည့္အခ်ိန္မွာ အံႀသသြားပါသည္။ မည့္သည့္ သတင္း၊ ဂ်ာနယ္မွာမွလည္း မႀကားမသိရ။ ျပီးေတာ့ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာမွာလည္း မျမင္ရဆိုေတာ့ ဟုတ္မွဟုတ္ပါ့မလားဆိုသည့္ အေတြး၀င္မိပါသည္။ ဒါေပမယ့္ သူတို ့ဘက္မွ ကိုယ့္အဖြဲ ့ကိုအားကိုး
တႀကီးနဲ ့ကူညီေစခ်င္သည့္အရိပ္အေယာင္မ်ားကိုလည္းေတြ ့လိုက္ရသည့္အတြက္ အစည္းအေ၀းျပန္လည္ေခၚယူျပီးဆံုးျဖတ္မည္ျဖစ္ေႀကာင္း ေျပာလိုက္ပါသည္။ ေနာက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္တို ့အဖြဲ ့၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာကိုက လွ်ပ္တစ္ပ်က္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ သဘာ၀ေဘးအႏၱရာယ္ခံစား ေနရသူမ်ားအား အကူအညီ ေပးႏိုင္ရန္။ ဆိုသည့္အခ်က္ကပါေနပါသည္။ ျပီးလွ်င္ကၽြန္ေတာ္တို ့ HACO အဖြဲ ့ေလးက
၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ႀသဂုတ္လ ပဲခူးေရေဘးကပဲ စတင္ျပီး သေႏၵတည္ခဲ့တာမဟုတ္ပါလား။ ေနာက္ရက္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့ HACO မွ ပုသိမ္ေရေဘးကို ကူညီရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ျပီး အဖြဲ ့မွ အျခားတာ၀န္ခံမ်ားႏွင့္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ဆႏၵကိုတိုင္ပင္ျဖစ္ပါသည္။ အခ်ိဳ ့မွာသိပ္မယံုႀကည္ခ်င္ေသးပါ။ မိုးတြင္းကာလ ေရႀကီးသည့္သေဘာေလာက္သာ တြက္ထားႀကပါသည္။ ထိုရက္ပိုင္းတုန္းကလည္း ရန္ကုန္ ေမွာ္ဘီမွာလည္း ေရႀကီးေနပါသည္။ ေနာက္ပဲခူးလမ္းေပၚရွိ ရွမ္းတဲ မွာလည္းေရႀကီးမႈမ်ားျဖစ္ေနေတာ့ ပုသိမ္ေရႀကီးသည္ဆိုသည္မွာလည္း မဆန္းေတာ့သလိုျဖစ္ေနပါသည္။ မီဒီယာပိုင္းမွလည္း ဘာမွလႈပ္ရွားမႈမ်ားမေတြ ့ရေတာ့ ယံုတစ္၀က္ မယံုတစ္၀က္ျဖစ္လို ့ေနပါသည္။ သတင္းေ
တြ မီဒီယာေတြကေနပါမွ တကယ္ျဖစ္တယ္လို ့လဲ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြက ယူဆထားႀကေလသလားမသိ။ ထိုသို ့မပါလွ်င္အေရးမႀကီးေတာ့
ဘူးလို ့ထင္ႀကသည္။ သို ့နွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ပုသိမ္ကိုသြားျပီး ကြင္းဆင္းေလ့လာဖို ့အစည္းအေ၀းေခၚလိုက္ပါသည္။ အစည္းအေ၀းမတိုင္မီ
ကၽြန္ေတာ္ထံသို ့ဆရာေတာ္ ဦး၀ိလာသကၠေရာက္လာျပီး ပုသိမ္ေရႀကီးမႈအေျခအေနကို ေျပာျပပါသည္။ ပုသိမ္မွ နယ္ခံ ကိုျမင့္ႏိုင္ဆိုသူ
ႏွင့္လည္း ခ်ိတ္ဆက္ေပးပါသည္။ ကုိျမင့္ႏိုင္၏ E-mail ကိုလည္းေပးျပီး ဆရာေတာ္မွ ကိုျမင့္ႏိုင္ကို ဖုန္းဆက္ကာ အြန္လိုင္းတက္ခိုင္းျပီး
ေရႀကီးမႈ မွတ္တမ္းပံုမ်ားကို ေမလ္းမွပို ့ေစပါသည္။ ကိုျမင့္ႏိုင္မွလည္း ဆရာေတာ္ ညႊန္ႀကားသည့္အတိုင္းလုပ္ေပးပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္အိ
မ္မွာ အင္တာနက္ခ်ိတ္ထားေတာ့ အဆင္ေျပပါသည္။ လိုအပ္သည့္ အခ်က္အလက္မ်ားႏွင့္ ဓာတ္ပံုမ်ားကိုကူးယူကာ ကၽြန္ေတာ့္ HACO
အဖြဲ ့စာမ်က္ႏွာမ်ားမွာ တင္ပါသည္။ အြန္လိုင္း ပရဟိတ ကြန္ယက္မွာလည္းတင္ပါသည္။ ညေနပိုင္းမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အဖြဲ ့နွင့္ ေျမနီကု
န္းက KING လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ အစည္းအေ၀းေလးလုပ္ျဖစ္ပါသည္။ ဦးစြာပုသိမ္သို ့ကၽြန္ေတာ္ ကြင္းဆင္းသည့္အေနျဖင့္သြားျပီး လို
အပ္သည့္ ဆန္၊ ေဆး၀ါး အခ်ိဳ ့ကိုလွဴဒါန္းေပးခဲ့မည္ဟု ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါသည္။ သြားမည့္ရက္ကိုေတာ့ ၁၈-၈-၂၀၁၂ စေနေန ့ကို သတ္မွတ္
လိုက္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္အတူ လိုက္ပါမည့္သူမ်ားကို ေရြးခ်ယ္လိုက္ေတာ့ လင္းမိုး၊ စိုးျမင့္ေ၀၊ ေကာင္းျမတ္၊ ပ်ားရည္ခ်စ္သူဆိုျပီး
အႀကမ္းဖ်င္း လိုက္မည့္သူစာရင္းထြက္လာပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္အေနျဖင့္ ပုသိမ္ကို ပထမအႀကိမ္သြားမွာျဖစ္သည့္အတြက္ မိန္းကေလးမ်
ားကို မေခၚခ်င္ေသးပါ။ ပထမအႀကိမ္ အေျခအေနအားလံုးအေသးစိတ္ေလ့လာျပီး ဒုတိယအႀကိမ္သြားမွသာ ေခၚခ်င္ပါသည္။  ႀကားရက္
မွာေတာ့ ပုသိမ္မွ ကိုျမင့္ႏိုင္၊ ရန္ကုန္မွ ဆရာေတာ္ ဦး၀ိလာသကၠတို ့ႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ျပီး ပုသိမ္သတင္းမ်ားကို စုေဆာင္းရပါသည္။ ဒီလိုႏွင့္
၁၇-၈-၂၀၁၂ ေသာႀကာေန ့မွာ ၁၈ ရက္ေန ့ခရီးသြားရန္ ႏွင့္ အစီအစဥ္မ်ားေျပာရန္ ေျမနီကုန္း KING လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာပဲ ျပန္ဆံုျဖစ္
ႀကပါသည္။ ထိုေန ့ညေနမွာေတာ့ ဆရာေတာ္ ဦးသဒၵမၼထံမွ အဆက္သြယ္ရျပီး ဆရာေတာ္ပါ လိုက္လို ့ရလွ်င္လိုက္ပါမည္ဆိုသည့္အေ
ႀကာင္းေျပာလာပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့လိုက္မည့္သူမ်ားထဲမွ ပ်ားရည္ခ်စ္သူမွာ အဆက္အသြယ္မရျဖစ္ေနသျဖင့္ သူ ့ေနရာမွာဆရာေတ
ာ္ ဦးသဒၵမၼကို အစားထိုးလိုက္ရပါသည္။ ေနာက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္တို ့ထဲမွ အိေရႊစင္ကလည္းလိုက္ခ်င္သည္ဟု အတင္းနားပူနားဆာလုပ္လာ
ျပန္ပါသည္။ သူမမွာ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚသူ ေမာ္ကၽြန္းသူျဖစ္သည့္အျပင္ အဖြဲ ့သားမ်ားကလည္း လိုက္ခ်င္လွ်င္ေခၚသြားေစလိုသျဖင့္ေခၚခဲ့
လိုက္ပါသည္။ သူမႏွင့္အတူ မိန္းကေလးအေဖာ္ မီးမီးပါ ပါလာပါသည္။ ထို ့အတြက္ပထမအႀကိမ္ ပုသိမ္သို ့ကြင္းဆင္းလွဴဒါန္းမည့္အဖြဲ ့
မွာ စာေရးသူကၽြန္ေတာ္ အလင္းေရာင္ခ်စ္သူ၊ မအိေရႊစင္၊မီးမီး၊ လင္းမိုး၊ ေကာင္းျမတ္၊ စိုးျမင့္ေ၀ (၄)ေယာက္ႏွင့္ ဆရာေတာ္ ၂ ပါးျဖစ္ေ
သာ ဦးသဒၵမၼ၊ ဦး၀ိလာသကၠ အားလံုးေပါင္း ၆ ဦးျဖင့္အတည္ျဖစ္သြားပါသည္။ ပုသိမ္သို ့ခ်မ္းေျမ ့ေအး ကားျဖင့္ ေန ့လည္ ၁ နာရီမွာသြ
ားႀကမွာျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္၊ လင္းမိုး၊ ေကာင္းျမတ္၊ စိုးျမင့္ေ၀ တို ့မွ နံနက္ ၉ နာရီကို ေျမနီကုန္း KING မွာလူစုက ဒဂံုဧရာအေ၀းေျပး
ကို သြားႀကမည္ျဖစ္ျပီး မအိေရႊစင္(ခ)မပန္းသီး မွာ သူတို ့အစီအစဥ္ျဖင့္လာမည္ျဖစ္သည္။ ဆရာေတာ္ႏွစ္ပါးမွာလည္း အေ၀းေျပးကို ႀကိဳ
လာမည္ျဖစ္သည္။ ဒီလိုႏွင့္ပင္ ပထမအႀကိမ္ပုသိမ္ကို ခ်ီတက္လာျဖစ္ပါသည္။ သတင္းေတြကေတာ့ မ်ိဳးစံုေအာင္ႀကားရပါသည္။ ပုသိမ္
သို ့ကားလမ္းမေပါက္ဘူးဆိုသည့္သတင္းမ်ား၊ သြားလွ်င္ လမ္းမွာ ၂ညေလာက္အိပ္ရမည္ဆိုသည့္ သတင္းမ်ားႀကားခဲ့ရေသာ္လည္း
နယ္ခံ ကိုျမင့္ႏိုင္ကိုေသခ်ာေမးျပီးလာသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္မတုန္လႈပ္ပါ။ အကယ္၍ သတင္းႀကားခဲ့သည့္အတိုင္းျဖစ္ခဲ့လွ်င္ေတာင္ ကၽြန္ေတ
ာ္တို ့မွာ လုပ္ႏိုင္စြမ္းေတြရွိပါသည္။ ကိုယ္မသြားဘူးေသးေသာ နယ္ေျမကိုသြားရမည္ျဖစ္သျဖင့္အနည္းငယ္ေတာ့ စိုးရိမ္ပူပန္မိပါသည္။ ေ
ရွ ့တြင္ မည္ကဲ့သို ့အခက္အခဲေတြ ့မည္ကို မည္သူက ႀကိဳတင္ေျပာႏိုင္မည္နည္း။ ေျပာရလွ်င္ျဖင့္ လမ္းသစ္ကိုစထြင္သလိုျဖစ္ေနပါသည္။
ကိုျမင့္ႏိုင္ပို ့ေပးသည့္ပံုမ်ားအရ ေရမ်ားမွာ ေခါင္ထိေအာင္နစ္ျမႈပ္ေနျပီး သာေပါင္းမွာဆိုလွ်င္ အိမ္ေျခ၃၀၀ လံုးနစ္ျမႈပ္သြားျပီဆိုသည့္သ
တင္းမ်ားလည္း၀င္လာပါသည္။ ေရွ ့ဒါးက မွာဆိုလွ်င္ကားလမ္းမ်ားကိုေရေက်ာ္ေနပါသည္။ ေရနစ္ဧရိယာမွ ရြာသားမ်ားမွာေရလြတ္ရာ
လမ္းပုခံုးေဘးမွာ တဲမ်ားထိုးေနႀကတာကိုေတြ ့ရပါသည္။ ႏြားမ်ားကိုလည္းေရလြတ္ရာေနရာမွာ ေက်ာင္းထားႀကပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့
လည္းပါလာသည့္ ကင္မရာမ်ားျဖင့္ မွတ္တမ္းတင္ႀကပါသည္။ ေနာက္အဆိုး၀ါးဆံုးေနရာဟုေျပာေသာ ေက်ာင္းကုန္းကိုလည္းေရာက္လာ
ပါသည္။ ကိုယ္တိုင္ မ်က္၀ါးထင္ထင္ျမင္ရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့လုပ္ရမွာေတြ အမ်ားႀကီးပါလားဆိုသည့္အေတြး၀င္လာပါသည္။ အခုခ်ိန္မွ
ာျပည္သူေတြအခက္အခဲကို ကၽြန္ေတာ္တို ့လို ျပည္သူေတြပဲ ၀ိုင္းေျဖရွင္းေပးရေတာ့မွာပါလားဆိုသည့္ အသိလည္း၀င္လို ့လာပါသည္။ ဒီ
လိုႏွင့္ပင္ ပုသိမ္ကိုကၽြန္ေတာ္တို ့ညေန ၄နာရီခြဲေလာက္မွာဆိုက္ေရာက္လို ့လာပါသည္။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ကၽြန္ေတာ္တို ့ကိုလာႀကိဳေန
ေသာ နယ္ခံ ကိုျမင့္ႏိုင္နွင့္ေတြ ့ပါသည္။ ပုသိမ္ေရာက္မွ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ မိတ္ဆက္ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ပုသိမ္ကိုတစ္ေခါ
က္မွမေရာက္ဘူးသလို အသိမိတ္ေဆြလည္း တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ်မရွိပါ။ သို ့ေပမယ့္ ဒုကၡေရာက္ေနသူမ်ားကို ကူညီမည္ဆိုေသာ စိတ္
ေစတနာျဖင့္သာ လႈပ္ရွားေနရပါသည္။ လူခ်င္းမေတြ ့ဖူးေပမယ့္ ကိုျမင့္ႏိုင္တို ့မွာ ေဖာ္ေရြမႈ အျပည့္ရွိပါသည္။ သူတို ့နယ္ေျမကိုလာေရာ
က္ ကူညီေပးသူမ်ားကို သူတို ့တတ္ႏိုင္သည့္ဘက္မွ ကူညီေပးပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့တည္းခိုရန္စီစဥ္ထားေသာ ခါေတာ္မွီေက်ာင္းကို
ေခၚေဆာင္သြားပါသည္။ ခါေတာ္မွီေက်ာင္းထဲသို ့ေပါင္လယ္ေလာက္ရွိေသာ ေရမ်ားကိုျဖတ္သြားရပါသည္။ ခါေတာ္မွီေက်ာင္းမွာခဏ
တာ နားျပီး ကိုျမင့္ႏိုင္အား ပုသိမ္ျမိဳ ့ႏွင့္ပတ္၀န္းက်င္ေရလႊမ္းမိုးမႈ အေျခအေနကို ေမးျမန္းျဖစ္ပါသည္။ ခါေတာ္မွီမွာတည္းမည္ဆိုလွ်င္
ကၽြန္ေတာ္တို ့အတြက္ အဆင္မေျပႏိုင္သည့္အတြက္ မပန္းသီးမွ Dr.ေကလာသ ကို ဖုန္းဆက္ျပီး ထူပါရံုေက်ာင္းမွာတည္းမည္ဆိုသည့္
အေႀကာင္း ေျပာလိုက္ပါသည္။ ညန ၅ နာရီေက်ာ္ေလာက္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့ေရလႊမ္းသည့္ေနရာမ်ားႏွင္ ့နယ္ေျမအေျခအေနကို
ေလွစီး၍ ေလ့လာျဖစ္ႀကပါသည္။ ေရေဘးသင့္ျပည္သူမ်ားထားရာ အ.လ.က(၃) ကိုေလွျဖင့္သြားရာ ည ၇ နာရီမွေရာက္ပါသည္။ ေခတၱ
မွ်တာ၀န္ရွိသူမ်ားႏွင့္ စကားေျပာဆိုတာ ေခါက္ဆြဲေျခာက္မ်ားလက္ေဆာင္ေပးျပီး တည္းခိုမည့္ ထူပါရံုေက်ာင္းကို ခ်ီတက္လာခဲ့ပါသည္။
မိုးလည္းအေတာ္ေလး ခ်ဴပ္ေနျပီး နယ္ေျမသစ္ျဖစ္ေနေသာေႀကာင့္ ထူပါရံုေက်ာင္းကို ေတာ္ေတာ္ေလးရွာလိုက္ရပါသည္။ ထူပါရံုေက်ာင္း
မွာ ပုသိမ္ ကံသံုးဆင့္ ဧရာ၀တီေဂါက္ကလပ္အတြင္းမွာတည္ရွိျပီး ငွားလာေသာ သံုးဘီးမွာ လမ္းမွား၀င္သျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို ့မွ လမ္းဆင္း
ေလွ်ာက္ျပီး ေဂါက္ကြင္းကို ညမိုးခ်ဳပ္ တစ္ပတ္ပတ္လိုက္ရပါသည္။ ၉ နာရီေလာက္မွ ဆရာေတာ္ Dr.ေကလာသ ႏွင့္ဆံုပါေတာ့သည္။ ဆ
ရာေတာ္ေက်ာင္းမွာ ေခတၱနားျပီး ထမင္းစားႀကပါသည္။ ထမင္းကို ေကာင္းမြန္စြာမစားရပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို ့သြားသည့္သူမ်ားအခ်င္းခ်င္း
စေနာက္ေနသည္မွာ ရယ္ရလြန္းသည့္အတြက္ ထမင္းကို ေကာင္းေကာင္းမစားႏိုင္ပါ။ နာမည္အသစ္မ်ားလည္း ရလာႀကပါသည္။ နာမည္
သစ္မ်ားရွင္းတမ္းကို လူစံုလွ်င္ထုတ္ေပးပါသည္။ စိုးျမင့္ေ၀မွ သံလမ္း ေသးထြက္ျဖစ္ပံုမ်ား၊ လင္းမိုးမွ ေဆးဖက္၀င္သည့္အေႀကာင္း၊ မပန္း
သီး၏ ရယ္နည္းႏွင့္ ဖေယာင္တိုင္ပံုျပင္၊ မီးမီး၏ ဆိုဂ်ဴးမမ ျမဴနီစပယ္ထံုးသုတ္ျဖစ္ပံု၊ ေကာင္းျမတ္၏ မ်က္ႏွာပိုး၊ အစရွိသျဖင့္ ေ၀ေ၀ဆာ
ဆာေလး ေနာက္ဆက္တြဲမ်ားျဖင့္ရွင္းပါ့မည္။ စားေသာက္ျပီးေသာအခါ သတင္းတင္ရန္ နီးစပ္ရာ အင္တာနက္ဆိုင္ကို သြားႀကပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိတာေလးကေတာ့ ပုသိမ္မွာေရႀကီးသည့္သတင္းကို ပုသိမ္မလာခင္ ၂ ရက္ေလာက္ကမွ ဧရာ၀တီဘေလာဂ့္စေပါ့နွင့္
ပုသိမ္ျမိဳ ့ေတာ္ သတင္းစဥ္ ဆိုဒ္မွာေတြ ့ခဲ့ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့HACO အဖြဲ ့မွ ပထမအေနျဖင့္ ၁၈ ရက္ေန ့သြားမည္ဆိုတာကိုေျပာ
ေသာ္လည္း မည္သူမွ သိပ္စိတ္မ၀င္စားႀကသလိုခံစားရသည္။ မီဒီယာပိုင္းကပဲ လႈံေဆာ္မႈအားနည္းေနလို ့လား သို ့တည္းမဟုတ္ ပရ
ဟိတအဖြဲ ့ထဲမွာ လႈပ္ရွားမႈ တစ္စံုတစ္ရာျပဳလုပ္သည္ကိုပဲ ေစာင့္ႀကည့္ေနသည္ပဲလားဆိုတာ ေ၀ခြဲလို ့မရျဖစ္ေနပါသည္။ မည္သူေတြ
လုပ္လုပ္ မလုပ္လုပ္ လုပ္ရမည္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို ့တာ၀န္ဆိုသည့္စိတ္ျဖင့္ ပုသိမ္မွာ လက္ရွိျဖစ္ေပၚေနမႈမ်ားကို တင္ရန္အလို ့ငွာ အင္တာ
နက္ကို အသံုးျပဳခဲ့ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ဘက္မွ ပုသိမ္ေရႀကီးေနသည္မွာ အမွန္ျဖစ္ေႀကာင္းေျပာႏိုင္မွသာလွ်င္ ေနာက္ထပ္ပရဟိတ
အဖြဲ ့ေတြ ၀င္လာမည္မဟုတ္ပါလား။ ကၽြန္ေတာ္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ေတြ ့ျမင္ရသည္မ်ားကို သံုးသပ္ရလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တို ့တစ္ဖြဲ ့ထဲျဖင့္
မႏိုင္ပါ။ ပရဟိတ အဖြဲ ့ေတြေပါင္းျပီး ႏိုင္သည့္ဘက္မွ ၀င္မွသာ ဧရာ၀တီတိုင္း သာေပါင္း ကိုျဖည့္ႏိုင္မည္ျဖစ္ပါသည္။ အင္တာနက္မွျပန္
လာျပီးေတာ့ ထူပါရံုေက်ာင္းမွ ဆရာေတာ္ Dr.ေကလာသ၊ ဆရာေတာ္ ဦးသဒၵမၼ၊ ဦး၀ိလာသကၠ ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို ့စည္းေ၀းျဖစ္ပါသည္။
ညေနက အ လ က (၃) ကိုသြားသည့္အခ်ိန္မွာ ႀကံဳေတြ ့ရသည္မ်ားကိုျပန္သံုးပ္မိပါသည္။ လမ္းေႀကာင္းတိုေသာ္လည္း
လမ္းေႀကာင္းမကၽြမ္းသည့္အတြက္ေလွေပၚမွာတင္ ၂ နာရီနီးပါးႀကာသြားပါသည္။ ထိုျပႆနာ
ကိုမည္သို ့ရွင္းမည္။ ေနာက္ အလွဴရွင္မ်ားလာပါက အခ်ိန္တိုတိုႏွင့္ လွဴမည့္သူမ်ားလက္ထဲအဆင္ေျပေျပေရာက္ႏိုင္မည့္ နည္းလမ္းမ်ား
ကိုေရြးခ်ယ္ႀကပါသည္။ ေနာက္ကၽြန္ေတာ္တို ့မဟုတ္ေသာ အျခားေသာ ပရဟိတအဖြဲ ့မ်ားလာလွ်င္လည္း လြယ္ကူေခ်ာေမြ ့အဆင္ေျပ
ေစရန္ နည္လမ္းမ်ားကို ေရြးခ်ယ္ျဖစ္ပါသည္။ နယ္ေျမခံမ်ား၏ ေျပာျပခ်က္ျဖင့္ ၁၉-၈-၂၀၁၂ မွာ ဧရာ၀တီတိုင္း သာေပါင္းရွိ ဇီးပင္ကုန္း
အုပ္စုကိုလွဴဒါန္းဖို ့ေရြးခ်ယ္လိုက္ပါသည္။ ဇီးပင္ကုန္းေက်းရြာကိုလည္း ကန္ႀကီးေဒါင့္မွ တဆင့္သြားႀကရပါသည္။ ကန္ႀကီးေဒါင့္ကိုေရာက္
ေတာ့ သူတို ့ေစ်းႀကိးမွာ ေခါင္ေတြထိ ေရျမႈပ္ေနျပီး ေစ်းထဲမွာ ေလွမ်ားျဖင့္ ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကားေနႀကပါသည္။ ျမိဳ ့လယ္ ဓမၼာရံုမွာလ
ည္း  ဆိုင္းပုဒ္ထိ ေရနစ္ျပီး တိတ္ဆိတ္လို ့ေနပါသည္။ ႀကည့္လိုက္သည့္ေနရာတိုင္း ေရျပင္မ်ားသာ ႀကီးစိုးလို ့ေနပါသည္။ ကန္ႀကီးေဒါင့္မွ
ာလွဴဒါန္းမည့္ ဆန္မ်ား၀ယ္ျပီး  ဇီးပင္ကြင္းကိုစက္ေလွမ်ားျဖင့္ထြက္လာႀကပါသည္။ ဇီးပင္းကုန္းရြာကို ဦးေဆာင္ေခၚလာသူကေတာ့ ထို
ရြာဇာတိ ကိုမ်ိဳးေဇာ္ျဖစ္ျပီး ေခ်ာင္းသာမွာ ေနပါသည္။ ယခု သူ ့ရြာကိုလာျပီး လွဴမွာျဖစ္သည့္အတြက္ ေခ်ာင္းသာမွ ပုသိမ္ကိုတက္ျပီး
ကၽြန္ေတာ္တို ့ကို အစစအရာရာ ကူညီေပးသူျဖစ္ပါသည္။ စက္ေလွျဖင့္ ၄၅ မိနစ္ခန္ ့စီးျပီးေသာအခါ ဇီးပင္ကုန္းကိုေရာက္ပါသည္။ ရပ္ကြ
က္လူႀကီးအိ္မ္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို ့ အဖြဲ ့ကိုေနရာခ်ျပီး ေန ့လည္စာျဖင့္တည့္ခင္းဧည့္ခံပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့အဖြဲ ့မွာလည္း ဗိုက္ကဆာဆ
ာ အားနာနာျဖင့္ စားခဲ့ရပါသည္။ ထို ့အတြက္လည္း ဇီးပင္ကုန္းေက်းရြာမွ သူမ်ားကိုေက်းဇူးတင္ပါသည္။ စားေသာက္ျပီးေသာအခါ ကၽြန္
ေတာ္တို ့လွဴဒါန္းမႈစလိုက္ပါသည္။ ေလွေပၚမွာတင္ ဆန္မ်ား ၊ ေခါက္ဆြဲမ်ား၊ ဓာတ္ဆားမ်ားကိုေ၀ငွေပးရပါသည္။ အနီးအနားမွာရွိေသာ
ေက်းရြာအုပ္စုမ်ားမွလည္း ေလွမ်ားျဖင့္ လာယူႀကပါသည္။  ပထမအႀကိမ္ လွဴဒါန္းမႈကို ေအာင္ျမင္စြာ လွဴဒါန္းႏိုင္ခဲ့ျပီး မွတ္တမ္းဓာတ္ပံုမ်
ားရိုက္ကူးကာ ဇီးပင္ကုန္း ေက်းရြာမွ ညေန ၆ နာရီေက်ာ္ေလာက္မွာျပန္လည္ထြက္ခြာလာခဲ ့ႀကပါသည္။ ပုသိမ္ကို ည ၈ နာရီခန္ ့မွာျပန္
လည္ေရာက္ရွိလို ့လာပါသည္။ ၂၀-၈-၂၀၁၂ တနဂၤေႏြေန ့လည္ ၁၂ ခ်မ္းေျမ့ေအးကားျဖင့္ ရန္ကုန္ကိုျပန္လည္ထြက္ခြာလာခဲ့ႀကပါသ
ည္။ ကၽြန္ေတာ္ပုသိမ္ေရေဘးကူညီမႈ လုပ္ေဆာင္ရာတြင္ မိတ္ေဆြအသစ္မ်ားတိုးပြားလာခဲ့ပါသည္။ ေနာင္တစ္ႀကိမ္ ပုသိမ္(သို ့)ဧရာ၀တီ
တိုင္းကိုသြားမည္ဆိုလွ်င္ ကိုယ့္အိမ္ကိုယ့္ယာလို ျဖစ္သြားပါျပီ။ နယ္ေျမခံမ်ား၏ ေဖာ္ေရႊမႈ ဧည့္၀တ္ေက်မႈမ်ားကိုလည္း ဒီတစ္သက္ဘယ္
ေတာ့မွ ေမ့လို ့ရမည္မဟုတ္ေတာ့ပါ။ ဆရာေတာ္ Dr.ေကလာသ ႏွင့္ပူးေပါင္းျပီးေတာ့လည္း ပုသိမ္ျမိဳ ့ပတ္၀န္က်င္ေက်းရြာမ်ားဖြံ ့ျဖိဳးမႈ
လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ရန္လည္း ေဆြးေႏြးႏိုင္ခဲ့ပါသည္။ အခမဲ့သင္တန္းမ်ားပို ့ခ်ေပးႏိုင္ဖို ့လည္း တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးႏိုင္ခဲ့ပါသည္။ ေက်းလက္ဖြံ ့ျဖိဳး
မႈမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္တတ္ႏိုင္သည့္ဘက္မွလုပ္ေဆာင္သြားပါမည္။ စိတ္ပါ၀င္စားသူမ်ား ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာ္နႏၵကို Ph-095143794,
kyawnandako@gmail.com နွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊  ကၽြန္ေတာ္တို ့HACO အဖြဲ ့
https://www.facebook.com/groups/hacogroup.mm/ သို ့လည္းေကာင္း၊ ဆက္သြယ္ႏိုင္ပါသည္။
သတၱ၀ါမ်ားအားလံုး က်န္းမာခ်မ္းသာႀကပါေစ
 

အလင္းေရာင္ ခ်စ္သူ

ေရႀကည္ဘက္သို ့ခရီးသြားလွဴဒါန္းျခင္း

ကၽြန္ေတာ္ ပုသိမ္ေရႀကီးတယ္လို ့သတင္းႀကားရတာ ၈ လပိုင္း ပထမပတ္ေလာက္ကတည္းကပါပဲ။ ေရႀကီးတယ္ဆိုတဲ့သတင္းႀကားလိုက္ရကတည္းက ကၽြန္ေတာ္တို ့ေတြ ေရေဘးသင့္ျပည္သူေတြအတြက္ လိုအပ္သည့္ အစားအေသာက္၊ေဆး၀ါး၊ အ၀တ္အထည္ေတြကိုလွဴဒါန္းရေတာ့မည္ဆိုတာ ယခင္အေတြ ့အႀကံဳေတြအရ သိလာရပါျပီ။ အခုကၽြန္ေတာ္ စျပီး ေနာက္ကေန ျပန္ေရးရေတာ့မည္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ပုသိမ္ကို ေရေဘးသြားလွဴတာ ကၽြန္ေတာ္ဆို ၃ ႀကိမ္ေျမာက္သြားေရာက္ခဲ့ျပီးပါျပီ။ ပထမ ႏွစ္ႀကိမ္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အဖြဲ ့HACO လူငယ္ပရဟိတအဖြဲ ့ႏွင့္ပါ။ တတိယအႀကိမ္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့ရဲ ့ညီေတာ္ HoME အဖြဲ ့က သြားေရာက္လွဴဒါန္းတာကို စီမံေပးပါ

လို ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို အကူအညီေတာင္းလို ့ကၽြန္ေတာ္ လုပ္အားဒါန အလွဴလိုက္ေပးျခင္းပဲျဖစ္ပါသည္။ ယခု ကၽြန္ေတာ္ တတိယအႀကိမ္ဧရာ၀တီတိုင္း ေရႀကည္ အသုပ္ဘက္ကို သြားသည့္ ခရီးသြားမွတ္တမ္းေလးကိုစတင္ျပီး ေရးသားပါမည္။ ဒါေႀကာင့္ အေနာက္ကေန ကၽြန္

ေတာ္ ျပန္ေျပာင္းေရးသားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေရွ ့ခရီးစဥ္ ၂ ခုအတြက္ ခရီးသြားမွတ္တမ္းကိုလဲ ေရးသားသြားပါမည္။ HACO ႏွင့္ HoME ဆိုတာ ညီအစ္ကို ပရဟိတအဖြဲ ့ေတြဆိုလည္းမမွားပါဘူး။ HoME အဖြဲ ့ကေတာ့ သက္တမ္းက လပိုင္းသာသာ ရွိေသးသည့္အတြက္ ကၽြန္ေတာ္အေနႏွင့္ လက္တြဲေခၚ ယူျပီး ရင့္က်က္တည္ျငိမ္ျပီး အမ်ားအက်ိဳးဆထက္တန္ပိုး ေဆာင္ရြက္ႏိုင္မည့္ အဖြဲ ့ကေလးျဖစ္ေအာင္ကၽြန္ေတာ္ဆႏၵရွိပါသည္။ သူတို ့အဖြဲ ့ေလးကလည္း အမွန္တကယ္လိုအပ္ေနသည့္ေနရာမ်ားကိုသြားေရာက္လွဴဒါန္းလိုေႀကာင္းေျပာလာပါသည္

။ ထို ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္အတူ ဆရာေတာ္ ဦးသဒၵမၼ တို ့မွာ ပုသိမ္က ဒုတိယအႀကိမ္လွဴျပီး ျပန္လာေတာ့ ကိုခ်က္ေဖာင္းဆိုသည့္ နယ္ခံတစ္ေယာက္ႏွင့္ မိတ္ေဆြျဖစ္ခဲ ့ပါသည္။ ကိုခ်က္ေဖာင္းကေတာ့ ေလွတစ္စင္းျဖင့္ တကယ္ျဖစ္ေနေသာ ေနရာမ်ားကို သြားေရာက္ကာစာရင္းေကာက္ႏိုင္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္။ ကိုခ်က္ေဖာင္း၏ အကူအညီျဖင့္ ဧရာ၀တီတိုင္း ေရႀကည္ အသုပ္ဘက္မွာရွိတဲ့ရြာေတြမွာ

ေတာ့ အမွန္တကယ္လိုအပ္ေနတယ္ဆိုတာကို သိလိုက္ရပါသည္။ ေရႀကည္ဘက္ကို သြားဖို ့ကၽြန္ေတာ္တို ့မွာ နယ္ခံဆိုတာလိုလာပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ သြားလွဴဖို ့အတြက္ လမ္းေႀကာင္းတြက္ရပါေတာ့သည္။ ကိုခ်က္ေဖာင္းမွလည္း ေရႀကည္ဘက္မွ သူ၏ မိတ္ေဆြ ေစ

တာမြန္ ပရဟိတ အဖြဲ ့မွ ကိုေအာင္ကိုကို ဆိုသူႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို ့ကို ခ်ိတ္ဆက္ေပးပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ဘက္မွလည္း ကိုေအာင္ကိုကို

ႏွင့္ အဆက္အသြယ္မ်ားျပဴလုပ္ျပီး လွဴဒါန္းမည့္အစီအစဥ္မ်ား လွဴဒါန္းလိုသည့္ ပံုစံမ်ားကို ေရႀကည္သို ့မသြားခင္ ေျပာျဖစ္ပါသည္။ အား

လံုးအဆင္ေျပသြားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့ဧရာ၀တီတိုင္း ေရႀကည္ဘက္ကို လွဴဒါန္းဖို ့ ၇-၉-၂၀၁၂ ကိုရက္သတ္မွတ္ေရြးခ်ယ္လိုက္ပါသည္။

ဒဂံုဧရာ ေ၀းေျပးမွ ေရႀကည္သို ့ေန ့လည္ ၁ နာရီကား ႏွင့္ ၃ နာရီကားရွိပါသည္။  HoME အဖြဲ ့ေလးတြင္ အခ်ိဳ ့မွာ ရံုးသမားမ်ား company ၀န္ထမ္းမ်ားရွိသည့္အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို ့ HACO မွ ဆရာေတာ္ ဦးသဒၵမၼ၊ ေကာင္းျမတ္၊ ခိန္းခိန္ ႏွင့္ကၽြန္ေတာ္၊ HoME မွ ရဲမာန္ေအာင္၊ ကိုညီ၊ ကိုေက်ာ္ တို ့မွာ လွဴဒါန္းမည့္ပစၥည္းမ်ားႏွင့္အတူ ေန ့လည္ ၁ နာရီကားျဖင့္ အသုပ္ကို ထြက္ခြာလာခဲ ့ပါသည္။ ေနာက္တစ္

ဖြဲ ့ကေတာ့ေန ့လည္ ၃ နာရီကားျဖင့္ လိုက္လာႀကမည္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ရန္ကုန္မွ စတင္ထြက္လာကတည္းက ကိုေအာင္ကိုကိုတို ့ႏွင့္ခ်ိတ္ဆက္ထားရပါသည္။ ကိုေအာင္ကိုကိုတို ့မွာ ကၽြန္ေတာ္တို ့ရန္ကုန္က ထြက္လာသည့္အခ်ိန္ကတည္းက အသုပ္မွာႀကိဳတင္ေစာင့္ႏွင့္ေနပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေခါက္မွ မေရာက္ဘူးေသာ နယ္ေျမကို သြားရမွာျဖစ္ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္မေႀကာက္ပါ။ ကိုယ္ျပည္တြင္းကို သြားေရာက္ျခင္းျဖစ္ျပီး ေနရာေတြသာေ၀းကြာေနေပမယ့္ အားလံုးက ေသြးသားရင္းခ်ာ ေဆြမ်ိဳးေတြမဟုတ္ပါလား။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ညေန (၄) နာရီေလာက္မွာ အသုပ္ကိုေရာက္ပါသည္။ ကိုေအာင္ကိုကိုတို ့မွ လျပည့္လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာေစာင့္ေနျပီး ကၽြန္ေတာ္တို ့ကို

တင္ေဆာင္လာေသာ ေက်ာ္သိန္းသန္း ၇န္ကုန္-ေရႀကည္ ကားဆရာကို ေျပာထားရသည္။ ေက်ာ္သိန္းသန္းမွလည္း ကၽြန္ေတာ္တို ့ကို အ

စစအရာရာ အကူအညီေပးပါသည္။ သူတို ့ရပ္ရြာကိုလာေရာက္လွဴဒါန္းႀကသူမ်ားကို လိုေလးေသးမရွိ ဧည့္၀တ္ေက်ပြန္ႀကပါသည္။ လျပည့္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ကိုေရာက္ေတာ့ ကိုေအာင္ကိုကိုတို ့ကားေပၚကို ေရာက္လာႀကျပီး သူတို ့စီစဥ္ထားေသာ ကိုေအးထူးဆိုသည့္အိမ္

ကို ေက်ာ္သိန္းသန္း ကားဆရာအားေျပာျပီး ေခၚေဆာင္သြားပါသည္။ ကိုေအးထူးတို ့အိမ္ေရာက္မွ အခ်င္းခ်င္း မိတ္ဆက္ျဖစ္ႀကပါသည္။

ဖုန္းထဲမွာသာ စကားေျပာဖူးျပီး အျပင္မွ တစ္ခါမွမေတြ ့ဖူးႀကပါ။ ကိုေအးထူးတို ့အိမ္မွာပင္ ေနာက္လာမည့္ အဖြဲ ့မ်ားကိုေစာင့္ေနလိုက္ပါသည္။ ထိုစဥ္ ရန္ကုန္မွ ဖုန္း၀င္လာပါသည္။ ေနာက္ကလိုက္လာသည့္အဖြဲ ့မ်ားမွာေရႀကည္ကားသာတက္လိုက္လာႀကသည္။ ဘယ္ေနရာကိုဆင္းရမည္မသိ။ ဖုန္းလိုင္းေတြကမမိႏွင့္ဆိုေတာ့ ဖုန္းမိသည့္ ရန္ကုန္ကို လွမ္းအကူအညီေတာင္းျခင္းျဖစ္သည္။ အသုပ္မွာေတာ့GSMဖုန္းလိုင္းမ်ားမိပါသည္။ GSM မမိဘူးထင္ျပီး ကမ္းရိုးတန္းဖုန္းေတြလဲလာေသာ ရဲမာန္ေအာင္တို ့ကေတာ့ စိတ္ညစ္ေနရွာေပ့ါ။ ေနာက္တစ္

ဖြဲ ့အသုပ္ကိုေရာက္သည့္အခ်ိန္မွာ ဖုန္း၀င္လာပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူတို ့ကို ေစာင့္ရမည့္ေနရာကို ေျပာျပီး လျပည့္လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကိုထြက္လာလိုက္ႀကပါသည္။ စက္ေလွဆိပ္က ထိုလက္ဖက္ရည္ဆိုင္နားမွာျဖစ္ျပီး ထိုမွတဆင့္ ကၽြန္ေတာ္တို ့သြားေရာက္လွဴဒါန္းမည့္ ဒရယ္ကူး ရြာကိုသြားႀကရမည္ျဖစ္ပါသည္။ အခ်ိန္ကိုႀကည့္လိုက္ေတာ့ ညေန ၆ နာရီေက်ာ္ကိုျပေနပါျပီ။ မနက္ျဖန္ လွဴမည့္အစီအစဥ္

အေသးစိတ္ကိုေတာ့ ဒရယ္ကူးေရာက္မွ ေဆြးေႏြးလို ့ရမည္။ ကိုေအးထူးတို ့အိမ္မွာတုန္းကေတာ့ သြားေရာက္မည့္လမ္းေႀကာင္းကိုသာ

 ကိုေအာင္ကိုကို ႏွင့္ညွိႏႈိင္းျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ ၇ နာရီေလာက္မွာ စက္ေလွျဖင့္ ဒရယ္ကူးရြာေလးကိုစတင္ထြက္ခြာလာခဲ ့ပါသည္။

ညကေတာ့ အရင္ရက္ေတြထက္  မိုးရိပ္မ်ားေႀကာင့္ ပိုေမွာင္ သလိုခံစားရပါသည္။ ခိန္းခိန္မွ လမ္းေလွ်ာက္စကားေျပာစက္ ၂လံုးပါလာသျဖင့္ စက္ေလွ ေရွ ့ႏွင့္ေနာက္ စကားေျပာစက္ျဖင့္ လွမ္းေနာက္ေနႀကပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ထဲမွာ ပင္လယ္ျပင္ကို စက္ေလွျဖင့္ ျဖတ္ေနသလို ခံစားရပါသည္။ စက္ေလွသမားမွာလည္း ေတာ္ေတာ္ေလးကၽြမ္းက်င္လွပါသည္။ ေရမ်ားကို တားထားသည့္ ၀ါးျခံစည္းရိုးမ်ားကိုလ

ည္းေတြ ့ရျပီး ေဒသခံမ်ားေျပာျပခ်က္အရ ျမံႈးအႀကီးစားသေဘာမ်ိဳးေတြ ့ရပါသည္။ အသုပ္အလြန္နားမွာပဲ စက္ေလွသမားက သတိေပးပါသည္။ ေရွ ့ေရာက္လွ်င္ စက္ေလွေစာင္းလဲ မလႈပ္ဖို ့ေျပာပါသည္။ ေရတံခါးေပါက္ က်ဥ္းက်ဥ္းေလးကိုျဖတ္ျပီး အဲဒီေနရာမွာေရစီးကလည္း

ေတာ္ေတာ္သန္ပါသည္။ ထိုေနရာကိုလြန္ျပီးေနာက္ ေတာ္ေတာ္ေလးစက္ေလွ ေမာင္းလာရပါသည္။ အားလံုးလည္း စက္ေလွေပၚမွာပ်င္းရိလို ့လာႀကပါသည္။ ၀န္းက်င္ကိုႀကည့္လိုက္ေတာ့လည္း ႀကယ္အလင္းေရာင္ေအာက္မွာ ေရျပင္မွလႈိင္းႀကက္ခြပ္ လက္လက္မ်ား..ဒိုက္မ်ား

ေရျမႈပ္ေနေသာ အပင္မ်ားသာေတြ ့ရပါသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ကိုင္းေတာမ်ားမွျဖတ္သြားရပါသည္။ ညအေမွာင္ယံမွာ စက္ေလွ ခုတ္ေမာင္းသံမွ တစ္ပါး အားလံုးက တိတ္ဆိတ္လို ့ေနပါသည္။ စက္ေလွသမားက ထူးေတာ့ထူးဆန္းသည္။ ညမီးမပါဘဲ ေမာင္းေနႀကဆိုေတာ့ သူ ့ခမ်ာ ဓာတ္မီးထိုးေပးရင္ မေမာင္းတတ္ေတာ့ပါ။  သူလိုအပ္မွာသာ မီးထိုးခိုင္းပါသည္။ ဒရယ္ကူးရြာကို ၀င္ဖို ့အေပါက္ေပ်ာက္ေနပါသည္။

ထို၀င္ေပါက္ကို လိုက္ရွာလိုက္သည္မွာ အခ်ိန္အေတာ္လင့္သြားပါသည္။ ေနာက္မွ ေတြ ့ျပီး ခရီးကိုဆက္ႏိုင္ပါသည္။ မိုးရိပ္မ်ားကေတာ့ ေကာင္းကင္မွာ မည္းလို ့ေပ့ါ။ မိုးမရြာလို ့ေတာ္ေသးသည္။ ဒရယ္ကူးရြာကို ေနာက္ ၁၀ မိနစ္ေနလွ်င္ေရာက္ေတာ့မည္ဟု ေျပာေနသည္မွာ

လြန္ခဲ ့ေသာ ၁ နာရီခန္ ့ကပင္ျဖစ္ပါသည္။ ဒီႀကားထဲ ဒိုက္ေတာထဲေရာက္သြားျပီး ၁၅ မိနစ္ခန္ ့ဒိုက္မ်ားကို ရုန္းရပါသည္။ စက္ေလွကိုစက္သတ္ျပီး ေမာ္တာ ဒလက္မွာ ကပ္ေနေသာ ဒိုက္ဖက္မ်ားကို ဓားျဖင့္ လွီးထုတ္ရပါသည္။ ည ၉ နာရီေက်ာ္ေလာက္မွ ကၽြန္ေတာ္တို ့ဒရယ္ကူးရြာဦးေက်ာင္းကိုေရာက္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ေရာက္သည့္အခ်ိန္ထိ ရြာသားမ်ားေစာင့္ႀကိဳေနပါသည္။ ရြာဦးေက်ာင္းကေတာ့

မီးစက္ႏိႈးထားပါသည္။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ဆရာေတာ္ ဦးသဒၵမၼတို ့မွာ မနားႏိုင္ေသးပဲ အိမ္ေထာင္စုစာရင္းမ်ား အုပ္စုလိုက္ရြာမ်ား၏ အေျခအေနမ်ားကိုေမးျမန္းရပါသည္။ ေနာက္ေန ့လွဴဒါန္းမည့္ အစီအစဥ္ အေသးစိတ္ကို ဆြဲႀကရပါသည္။ အားလံုးျပီးေတာ့ ကိုေအာင္ကိုကိုက သူ ့ရြာျဖစ္သည္ စစ္ေတာင္ႀကီး ရြာကိုျပန္သြားပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ည ၁၁ေက်ာ္ေလာက္မွ ရြာသားမွားတည့္ခင္းေ

သာ ထမင္းကိုတစ္ေယာက္ထဲစားရပါသည္။ က်န္သည့္သူမ်ားကေတာ့ စားျပီးလို ့လွဴမည့္ပစၥည္းမ်ားကို ရြာလူဦးေရအလိုက္ခြဲေနႀကပါ

သည္။ အားလံုး မအိပ္ႏိုင္ႀကဘဲ လွဴဖို ့အတြက္ အဆင္ေျပေအာင္ အ၀တ္အထည္မ်ားခြဲျခင္း၊ ေခါက္ဆြဲေျခာက္မ်ား၊ လက္ဖက္မ်ား၊ ငါးပိေ

ထာင္းဗူးမ်ား ၊ ဓာတ္ဆားထုပ္မ်ားခြဲေ၀ျခင္းကိုျပဴလုပ္ေနႀကပါသည္။ မနက္ ၄ နာရီေက်ာ္ေတာ့မွ အားလံုးအိပ္ျဖစ္ႀကပါသည္။ မနက္ ၇ နာရီထိုးေတာ့ အားလံုးအိပ္ရာမွထကာ ေရမိုးခ်ိဳးျပီး HoME အဖြဲ ့မွေပးေသာ တီရွပ္ကို၀တ္ဆင္လိုက္ႀကပါသည္။ ပထမဆံုး ဒရယ္ကူးေက်းရြာ

မွကေလးငယ္မ်ား ေက်ာင္းသြားရန္ရွိသျဖင့္ ကေလးမ်ားကိုေက်ာင္းစိမ္းမ်ား လူေစ့ေပးျပီး ပိုသည့္ေက်ာင္းစိမ္းႏွင့္ လြယ္အိတ္မ်ားကိုမဲစနစ္ျဖင့္ ေပးအပ္လွဴဒါန္းခဲ ့ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့လွဴဒါန္းရာတြင္ အခမ္းအနား အစီအစဥ္ေလးျဖင့္လွဴဒါန္းသည့္အက်င့္ျဖစ္ေအာင္ဆရာေတာ္ ဦးသဒၵမၼမွ ေလ့က်င့္ေပးခဲ ့ပါသည္။ ဒရယ္ကူးရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္မွ ႀသ၀ါဒ စကားေျပာႀကားျခင္း၊ အဖြဲ ့သားမ်ားႏွင့္ ရြာသားမ်ား

မိတ္ဆက္ျခင္း၊ လွဴဒါန္းျဖစ္ပံုကို ဆရာေတာ္မွ ေျပာႀကားျခင္း၊ HoME ႏွင့္ HACO အဖြဲ ့၏ တာ၀န္ခံမ်ားက ၀မ္းေျမာက္စကားေျပာႀကားျခင္

း၊ ေက်းရြာမွတာ၀န္ရွိသူႏွင့္ ကိုေအာင္ကိုကိုတို ့မွ ေက်းဇူးတင္စကားေျပာႀကားျခင္း ၊ အလွဴပစၥည္းမ်ားကို ေပးအပ္လွဴဒါန္းျခင္း အစရွိသ

ျဖင့္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလး အလွဴပြဲေလးျဖစ္ေျမာက္သြားျပီး မရသူမရွိလွဴဒါန္းႏိုင္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ပုသိမ္ဘက္ကို သံုးႀကိမ္လွဴရာမွာ

ထူးဆန္းသည့္အခ်က္ကေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပဲလွဴပါေစ လိုသည္မရွိ ပိုပိုထြက္လာပါသည္။ ပိုသည္မ်ားကို သက္ႀကီးရြယ္အိုမ်ားႏွင့္ ရြာဦး

ေက်ာင္းကိုထပ္မံ လွဴဒါန္းႏိုင္ျပန္ပါသည္။ ေန ့လည္ ၁၁ ေလာက္မွာ ဒရယ္ကူးရြာအတြက္ လွဴဒါန္းမႈျပီးစီးျပီး ငါးဘက္ေခ်ာင္း ေက်းရြာအုပ္

စု ႀကိဳးႀကားကြင္းရြာကို မိနစ္ ၂၀ ခန္ ့စက္ေလွစီးျပီး လွဴဒါန္းရန္ သြားေရာက္ခဲ ့ပါသည္။ ႀကိဳးႀကာကြင္းကိုေရာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္ ဦးသဒၵ

မၼကို ရြာသားမ်ားမွ ႀကိဳဆိုႀကပံုမွာ တစ္မ်ိဳးေလးပီတိျဖစ္ရပါသည္။ ႀကိဳးႀကားကြင္းရြာေလးမွာ ကၽြန္ေတာ္တို ့ေန ့လည္စာစားႀကပါသည္။

ဆရာေတာ္ ဦးသဒၵမၼ အတြက္လည္းမေမ ့ႏိုင္ေသာ ေန ့ဆြမ္းျဖစ္မွာပါ။ ဘာလို ့လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့ယခင္ ပထမအႀကိမ္ ဒုတိယအ

ႀကိမ္ ရြာေတြမွာ သြားလွဴတိုင္း ညေနမွေရာက္တာမ်ားပါသည္။ ညစာကိုကၽြန္ေတာ္တို ့သာ စားရျပီး ဆရာေတာ္မွာ ဘုဥ္းမေပးရပါ။ ႀကိဳး

ႀကာကြင္းမွာေတာ့ ဆရာေတာ္ ေန ့ဆြမ္းဘုဥ္းေပးရပါသည္။ ရြာသားမ်ား၏ ေစနတာလက္ရာက ေတာ္ေတာ္ေလးစားလို ့ေကာင္းပါသည္။

ဘယ္ေတာ့မွ ေမ ့လို ့ရမည္မဟုတ္ေသာ ထမင္း၀ိုင္းပါ။ ေန ့လည္စာစားျပိးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း မိုက္ခ္တစ္လံုးကိုင္ျပီး presenter

လုပ္ရပါေတာ့သည္။ ဒရယ္ကူးမွာလုပ္သည့္ အခမ္းအနားအစီအစဥ္အတိုင္းေလးပဲ လုပ္ႏိုင္ခဲ ့ပါသည္။ ရြာသားမ်ား၏ ဧည့္၀တ္ေက်ပြန္ေဖာ္ေရြမႈ၊ ေစတနာထားရွိမႈ ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို ့၀ိုင္းေတာ္သားမ်ား၏ ေမတၱာေရာင္စဥ္လႈိင္းမ်ား ကူးလူးယွက္ျဖာေသာအခါ အားလံုးကိုယ္စီမ်က္ႏွာမွာ အျပံဳးပန္းမ်ား ပြင့္လန္းလို ့ေနပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ ၂ နာရီခြဲေလာက္မွာ လွဴဒါန္းမႈအားလံုးျပီးစီးျပီး ရြာဦးေက်ာင္းအတြက္ ပိုသ

ည့္ဆန္မ်ား ေခါက္ဆြဲမ်ားမုန္ ့မ်ားကိုလွဴဒါန္းခဲ ့ပါသည္။ သက္ႀကီးရြယ္အို အဘိုးအဘြား ၁၇ ဦးအားလည္း ေခါက္ဆြဲထုတ္မ်ားလွဴဒါန္းႏိုင္ခဲ့

ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ ကိုေအာင္ကိုကို၏ရြာ စစ္ေတာင္ႀကီးရြာကို သြားေရာက္လည္ပတ္ဖို ့ ဆံုးျဖတ္လိုက္ႀကပါသည္။ စစ္ေတာင္ႀကီးရြာ

ကိုသြားဖို ့စက္ေလွေပၚတက္ေတာ့ အဖြဲ ့မွသူမ်ားေပ်ာက္ေနျပန္ပါသည္။ သူတို ့ကို သြားေခၚေတာ့မွ လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္ေသာအဘိုးကို

လိုက္ပို ့ေပးသည္ဆိုတာကိုသိရျပီး သူတို ့ရဲ ့ပရဟိတစိတ္ကို ေလးစားမိျပန္ပါသည္။ ေနာက္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွ စြန္ ့လိုက္ေသာ မာလက

ာသိးႀကီးမ်ားကို ကိုင္ကာ ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူးစြာ စက္ေလွေပၚတက္လာႀကပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းႏွင့္ လိုအပ္သည့္ဆင္းရဲ

ေသာ အိမ္မ်ားကိုပိုေနသည့္ဆန္မ်ားလွဴရန္ တြက္ခ်က္ထားေသာ္လည္း ေနာက္မွ ငါးျပည္ထပ္ပိုသည္လို ့ေအာ္ေျပာသံကိုလည္းႀကားျဖစ္

ေအာင္ႀကားလိုက္ရပါသည္။ ရြာသားမ်ားက ကၽြန္ေတာ္တို ့ကို လက္ျပႏႈတ္ဆက္က်န္

ေနခဲ ့သည္မွာ မခြဲခြာႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ရပါသည္။ ေနာက္လည္း ဒီလိုသဘာ၀ေဘးမဟုတ္ဘဲေက်းရြာဖြံ ့ျဖိဳးမႈအတြက္ ျပန္လာပါဦးမည္။ ကၽြန္

ေတာ္တို ့စစ္ေတာင္ႀကီးရြာဘက္ကို ခရီးဆက္ခဲ ့ပါသည္။ ရြာနားေရာက္ခါနီးေတာ့ ဒိုက္ေတာ့ထဲမွာတစ္ခါရြာလည္ျပန္ပါသည္။ ၁၀ မိနစ္ခ

န္ ့ဒိုက္ရွင္းလိုက္ရျပီး မိုးသားမ်ားကလည္း တရိပ္ရိပ္တက္လို ့လာပါသည္။ သိပ္မႀကာလိုက္ပါ. မိုးမ်ားရြာခ်လိုက္ျပီး အားလံုးႀကြက္စုပ္ကေ

လးမ်ား ျဖစ္သြားရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္မွာထီးပါေတာ့ ေရစိုခံလို ့မရေသာ ပစၥည္းမ်ားမွန္သမွ် ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ခိန္းခိန္ထံေရာက္လို ့လာပါသ

ည္။ ဖုန္းမ်ား လမ္းေလွ်ာက္စကားေျပာစက္မ်ား စာရြက္စာတမ္းမ်ား မ်ားစြာေသာ အေရးႀကီးပစၥည္းမ်ား ေရာက္လာျပီး သိပ္မႀကာပါစစ္

ေတာင္ႀကီးကိုေရာက္လို ့လာပါသည္။ စစ္ေတာင္ႀကီးမွာ ခဏတာနားျပီး င၀န္ျမစ္ႏွင့္ ရခိုင္ရိုးမ ေတာင္တန္းႀကီးရွိရာကိုလည္း ေလ့လာ

ျဖစ္ခဲ ့ျပန္ပါသည္။ ကိုေအာင္ကိုကိုတို ့အိမ္ေဘးမွာေတာ့ ၁၀ တန္းစာက်က္၀ိုင္းေလးတစ္ခုကိုေတြ ့ခဲ ့ပါသည္။ ကေလးငယ္မ်ားပညာေရး

ကို အားတက္သေရာရွာေဖြေနႀကရရွာသည္။ သူတို ့ေလးေတြကိုလည္း ျဖည့္ဆည္းေပးခ်င္ပါသည္။ ညေန ၅ နာရီ ၁၅ ေလာက္မွာ ကၽြန္ေ

တာ္တို ့ အသုပ္ကိုထြက္ခြာဖို ့စက္ေလွမွာေနရာယူလိုက္ႀကပါသည္။ ည ၇ နာရီေလာက္မွာေတာ့ အသုပ္ကိုေရာက္ရွိျပီး ကၽြန္ေတာ္တို ့လွဴ

ဒါန္းမႈ ေအာင္ျမင္စြာ ျပီးစီးခဲ ့ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ကို ကိုေအးထူးမွေစာင့္ေနျပီး ေမခလာမွာ ညေနစာျဖင့္ တည့္ခင္းဧည့္ခံပါသည္။ ကၽြန္

ေတာ္တို ့အားလံုး တနဂၤေႏြေန ့မနက္ ၃ နာရီကားျဖင့္ ရန္ကုန္ကို ေက်ာ္သိန္းသန္းကားျဖင့္  ျပန္ရန္ စီစဥ္လိုက္ပါသည္။   ကၽြန္ေတာ္တို ့

ညေနစာစားျပီးေတာ့ အနားယူအိပ္စက္ရန္ ၀ိပႆနာတရားစခန္း ရိပ္သာတစ္ခုကိုစီစဥ္ေပးထားေႀကာင္း ကိုေအးထူးမွေျပာျပီး တည္းခို

မည့္ ရိပ္သာကို ေရာက္လာႀကပါသည္။ ထိုရိပ္သာမွာ ထူးဆန္းမႈမ်ားလည္း  သူငယ္ခ်င္းမ်ားေျပာျပလို ့သိရပါသည္။ ပရေလာကဆန္ပါသ

ည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ပင္ပန္းျပိး အိပ္ေမာက်ေနလို ့ဘာမွကိုမသိလိုက္ရပါ။ ဒါလည္းကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေကာင္းပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္

မသိေတာ့မေႀကာက္ရေတာ့တာေပ့ါေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ထဲမွ ျပည့္မွဴးဆိုသူမွာ ဓာတ္ပံုရိုက္မွတ္တမ္းတင္ တာ၀န္ယူထားသူပါ။ သူက ည

ဘက္ အမွတ္တရ တည္းခိုသည့္ရိပ္သာကို ဓာတ္ပံုရိုက္လိုက္သည့္အခ်ိန္မွာ အျဖဴေရာင္ပံုသ႑ာန္တစ္ခုလာေပၚေနပါသည္။ ကင္မရာမွ

ပံုရိပ္ကို မနက္မွျပသည့္အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ႀကည့္ခဲ့ရပါသည္။ ဒါအျပင္ ဆရာေတာ္တည္းေသာ ဓမၼာရံုမွာ ဘုန္းႀကီးတစ္ပါး စႀကၤ ့ေလွ်ာက္

သည့္ အရိပ္ကိုလည္း ဆရာေတာ္ႏွင့္ အဖြဲ ့မွ ၂ ဦးခန္ ့ေတြ ့ျမင္ရပါသည္။ ဆရာေတာ္မွ စည္းခ်ကာ မေႀကာက္ေအာင္စကားမ်ားေျပာေပး

ေနပါသည္။ ခဏေန ကိုေအးထူးလာလို ့ေမးႀကည့္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့တည္းေနေသာအေဆာက္အဦးကို ေဆာက္ေတာ့ ဘုန္းႀကီးတစ္ပါး

အုတ္ဂူကိုဖ်က္လိုက္ရသည္ဆိုတာကိုသိရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့အားထားရွိသည့္ ေယာဂီေဆာင္ေဘးမွာေတာ့ အသုဘထမ္းစင္မ်ား၊ ၀ါး

ကပ္မ်ားကိုထားသည့္ အေဆာင္ျဖစ္လို ့ေနပါသည္။ ၀ိပႆနာရႈသူမ်ား ဒီေန ရာမွာ ရႈျပီးေတာ့မွ သခ်ိ ၤဳင္းကို ပို ့သည္ထင္ပါသည္။ က်န္

သည့္သူမ်ားကေတာ့ ေႀကာက္ျပီး မအိပ္ႀကပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဘာမွလည္းမသိ ဘာမွလည္းမျမင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးအိပ္ျဖစ္ခဲ ့ပါ

သည္။ ဒါကေတာ့ တိုက္ဆိုင္စြာ ႀကံဳေတြ ့ခဲ့ရသည္မ်ားပါ။ ဂမၻီရ ပရေလာကေတာ့ ဆန္ပါသည္။ သူလည္းသူတို ့ဘာသာေနေနတာကိုကၽြန္

ေတာ္တို ့က ဧည့္သည္ဆိုေတာ့ သူတို ့ေနရာကို ၀င္ေရာက္တည္းခိုေတာ့ သူတို ့ရွိေႀကာင္းလဲ ျပသတာျဖစ္ပါမည္။ ဒီလိုနဲ ့ကၽြန္ေတာ္တို ့

မနက္ ၃ နာရီ ေရႀကည္က ကားထြက္တာဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့တည္းသည့္ေနရာကို ၃ နာရီ ၂၀ ေလာက္မွာကားက ေရာက္မွာပါ။ အား

လံုးအေရွ ့ထြက္ေစာင့္ေတာ့ ကားက မလာေသးပါ။ ၃ နာရီ ၄၀ ေလာက္မွ ကားကျပန္လွည့္လာတာပါတဲ့။ ျမိဳ ့ထဲဂိတ္ကိုေရာက္ျပီး ကၽြန္ေ

တာ္တို ့အဖြဲ ့ကိုမေတြ ့လို ့လာျပန္ေခၚတာလို ့ေျပာပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ကို ထားမသြားလို ့ေတာ္ေသးတာေပ့ါ။ ဒီလိုနဲ ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့

ကားေပၚမွာ အိပ္ေရးပ်က္သည္မ်ားကို အတိုးခ်အိပ္ျပီး ရန္ကုန္ကို မနက္ ၇ နာရီမွာ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလို ့လာခဲ ့ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္အတြ

က္ကေတာ့ အရာအားလံုးသည္ အေတြ ့အႀကံဳဆန္းမ်ားပါပဲ။ ေနာက္ကို သြားလွဴဥိးမလားဆို သြားဦးမွာပါ။ ကုန္းတတန္ ေရတတန္အခက္

အခဲမ်ားႀကားက သြားေနရေသာ္လည္း ေမာလို ့ေမာမွန္းမသိပါ။ ပင္ပန္းတယ္ဆိုတာ ခဏတာ အိပ္စက္လိုက္တာနွင့္ေပ်ာက္သြားတယ္လို့

ခံစားရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ အသက္ရွိေနသ၍ ပရဟိတေတြလုပ္သြားမွာပါ။

သတၱ၀ါမ်ားအားလံုး က်န္းမာခ်မ္းသာႀကပါေစ

အလင္းေရာင္ ခ်စ္သူ

HACO ၏အမွတ္တရေန႕စြဲမ်ား

ကၽြန္ေတာ္တို႕ HACO ပရဟိတအဖြဲ႕၏ အမွတ္တရ ေန႕စြဲမ်ား (သို႕) စိုက္ထူခဲ႕ေသာ မွတ္တိုင္မ်ားမွာ ေအာက္ပါအတိုင္း ျဖစ္ပါသည္။

• ၁၁-၈-၂၀၁၁ ေန႕တြင္ ပဲခူးျမိဳ႕၏ ေရေဘးအားလွဳဒါန္းမွဳ႕ ျပဳခဲ႕ပါသည္။

• ၂၆-၁၁-၂၀၁၁ ေန႕တြင္ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ျမတ္ၾကီးရင္ျပင္ေတာ္၌ ဆီမီး တစ္ေထာင့္သံုးရာ၊ အေမႊးတိုင္ တစ္ေထာင့္သံုးရာ ႏွင့္ ဘုရားဖူးျပည္သူမ်ားကိုစတုဒိသာႀကာဇံေႀကာ္၊ အေအးဗူး မ်ားတိုက္ ေကၽြးေသာ အလွဴဒါနကိုျပဳခဲ႕ပါသည္။

• ၃၁-၁၂-၂၀၁၁ ေန႕တြင္ ပုဇြန္ေတာင္ စက္စန္း မီးေလာက္ေပါက္ကြဲမႈျဖစ္ပြား၌ လွဴဒါန္းေပးခဲ႕ပါသည္။

• ၃-၁-၂၀၁၂ ေန႕တြင္ ဒုတိယအၾကိမ္ စက္စန္းမီးေဘးကို ထပ္မံလွဴဒါန္းခဲ႕ပါသည္။

• ၁၂-၂-၂၀၁၂ ေန႕တြင္ ပရဟိတအဖြဲ ့မ်ားေစ်းေရာင္းပြဲတြင္ ၀င္ေရာက္ကူညီအားျဖည္႕ေပးခဲ႕ပါသည္။

• ၅-၂-၂၀၁၂ ေန႕တြင္ ပထမအၾကိမ္အျဖစ္ သန္လ်င္ျမိဳ ့ဘုရားကုန္းေက်းရြာရွိ ခိုကိုးရာမဲ ့သဘာ၀ တရားရိပ္သာ သို႕သြားေရာက္ျပီး လုပ္အားဒါနႏွင္႕တကြ အလွဳပစၥည္းမ်ားကိုလွဳဒါန္းခဲ႕ပါသည္။

• ၂၅-၃-၂၀၁၂ ေန႕တြင္ ဒုတိယအၾကိမ္ သန္လွ်င္သဘာ၀တရားရိပ္သာသို႔သြားေရာက္ ဒါနျပဳေပးခဲ႕ ပါသည္။

• ၁၉-၄-၂၀၁၂ တြင္ ေငြေဆာင္ျမိဳ ့ ပတ္၀န္းက်င္ ေက်းရြာမ်ားရွိ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေသာ ကေလးငယ္ (၃၂)ေယာက္အား ရွင္သာမေဏ အျဖစ္သို ့ သြတ္သြင္းေပးေသာ အလွဴေတာ္ မဂၤလာကို ေအာင္ျမင္စြာ ျပဳလုပ္ေပးႏိုင္ခဲ့ပါသည္။

• ၁၉-၅-၂၀၁၂ ေန႕တြင္ တတိယအၾကိမ္ေျမာက္ သန္လွ်င္သဘာ၀တရားရိပ္သာသို႔သြားေရာက္ ဒါနျပဳေပးႏိုင္ခဲ႕ ပါသည္။

• ၃-၆-၂၀၁၂ ေန႕တြင္ ပုလဲျမိဳ႕သစ္ရွိ ပုလဲေမတၱာမိဘမဲ႕ေဂဟာ သို႕ပထမအၾကိမ္သြားေရာက္ျပီး ကေလးမ်ားႏွင္႕အတူကစားျခင္းေမြးေန႕ပြဲျပဳလုပ္ျခင္း ႏွင္႕အားေပးစကားေျပာၾကားျခင္းတို႕ကို ျပဳလုပ္ႏိုင္ခဲ႕ပါသည္။

• ၁၇-၆-၂၀၁၂ ေန႕တြင္ စတုတၳအၾကိမ္ေျမာက္ သန္လွ်င္သဘာ၀တရားရိပ္သာသို႔သြားေရာက္ ဒါနျပဳေပးႏိုင္ခဲ႕ ပါသည္။

• ၁၅-၇-၂၀၁၂ ေန႕တြင္ ပဥၥမအၾကိမ္ေျမာက္ သန္လွ်င္သဘာ၀တရားရိပ္သာသို႔သြားေရာက္ ဒါနျပဳေပးႏိုင္ခဲ႕ ပါသည္။

• ၂၉-၇-၂၀၁၂ ေန႕တြင္ ပုလဲေမတၱာမိဘမဲ႕ေဂဟာ သို႕ဒုတိယအၾကိမ္သြားေရာက္ျပီး ကေလးငယ္ သံုးေယာက္၏ေမြးေန႕ပြဲေလးကိုက်င္းပေပးျခင္းႏွင္႕ လိုအပ္ေသာေဆး၀ါးမ်ား ကိုလွဳဒါန္းျခင္းမ်ားကို ျပဳလုပ္ခဲ႕ပါသည္။

• ၅-၈-၂၀၁၂ ေန႕တြင္ ကန္ေတာ္ၾကီး ပန္းကန္လံုးကၽြန္းတြင္ HACO အဖြဲ႕၏ member မ်ားေတြ႕ဆံုပြဲကို ေအာင္ျမင္စြာက်င္းပႏိုင္ခဲ႕ပါသည္။

• ၁၈-၈-၂၀၁၂ ေန႕တြင္ ပုသိမ္ေရေဘးအား ပထမအၾကိမ္ သြားေရာက္ကူညီလွဳဒါန္းခဲ႕ပါသည္။

• ၂၅-၈-၂၀၁၂ ေန႕တြင္ ပုသိမ္ေရေဘးအား ဒုတိယအၾကိမ္ သြားေရာက္ကူညီလွဳဒါန္းခဲ႕ပါသည္။

• ၂-၉-၂၀၁၂ ေန႕တြင္ ရတနာ႔ပံုရိပ္ျငိမ္ေက်ာင္းတိုက္ မိဘမဲ့ကေလးမ်ားေက်ာင္းသို ့ သြားေရာက္ လွဳဒါန္း ခဲ႕ပါသည္။ 

 ယေန႕ ၄-၉-၂၀၁၂ အထိသာျဖစ္ပါသည္။
ေက်းဇူးတင္စြာျဖင္႕
ေက်ာ္ေက်ာ္ @ ေက်ာ္မင္းထြန္း

ရတနာ႔ပံုရိပ္ျငိမ္ေက်ာင္း မိဘမဲ့ကေလးမ်ားေက်ာင္းသို ့ HACO မွအလွဴ

 ကၽြန္ေတာ္တို ့HACO လူငယ္ပရဟိတအဖြဲ ့မွာ ပံုမွန္သြားေေနႀက ပုလဲေမတၱာ မွ ကေလးမ်ားမွာ ေလ့လာေရးရွိသျဖင့္ မသြားျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို ့အဖြဲ ့သည္ သြားေရာက္လွဴဒါန္းႏိုင္မည့္ေနရာကို လ်င္ျမန္စြာ ဆက္သြယ္ျပီး သြားေရာက္ခဲ ့ႀကပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ HACO အဖြဲ ့သည္ လွဴဒါန္းမည့္ေနရာအားအေႀကာင္းတစ္ခုေႀကာင္း မသြားေရာက္ႏိုင္လွ်င္ အျခား ပရဟိတလုပ္ႏိုင္မည့္ေနရာသို ့ရွာေဖြကာ သြားေရာက္တတ္ေသာ လူငယ္ေလးမ်ားစုစည္းထားေသာ အဖြဲ ့ေလးတစ္ခုျဖစ္ပါသည္။

အလွဴဒါနျပဳျခင္းသည္ “လြယ္မေယာင္ႏွင့္ ခတ္ တိမ္မေယာင္ႏွင့္နက္” ဆိုသလို ၾကည့္ေတာ့ လြယ္မေယာင္ေယာင္ႏွင့္ လက္ေတြ႕က်ေတာ့ အလြန္ပင္ခက္ခဲတက္သည္။  မိမိပိုင္ ပစၥည္းကို သူတပါးအား ေပးရေသာအလုပ္ျဖစ္၍ သဒၶါတရားမပါဘဲ အလွဴတစ္ခု ျပဳဖို႕ရန္မလြယ္ကူေပ။ ထို႕ေၾကာင့္ စာေပမ်ား၌ အလွဴဒါနကို စစ္ပြဲႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္၍ ျပထားသည္ကို ေတြ႕ရမည္ျဖစ္ပါသည္။
ေလာက၌ စစ္ပြဲတစ္ပြဲ တိုက္ခိုက္ရန္ သြားရမည္ဆိုပါက မည္သူမဆို အနည္းအမ်ားေတာ့ ေၾကာက္ရြံ႕တက္ၾကည္။  စစ္ပြဲဆိုသည္မွာ အလွၾကည့္ေနျခင္း မဟုတ္၊ ရန္သူႏွင့္ သူေသကိုယ္ေသ ဆင္ႏႊဲရမည္ ပြဲမ်ိဳးျဖစ္သည္။  အဆင္ မသင့္လွ်င္ မိမိပါ ရန္သူ႕လက္ခ်က္ေၾကာင့္ စစ္ပြဲ၌ က်ရႈံးသြားႏိုင္သည္။  ထို႔ေၾကာင့္လည္း စစ္ပြဲသို႔ စစ္တိုက္သြားခါနီး ပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာ စိတ္ဓါတ္ကို တည္ၾကည္ေအာင္ ျပဳျပင္ၾကရသည္။  ရဲရင့္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾကရသည္။  တက္ၾကြေနေအာင္လည္း ၾကိဳးစားထားၾကရသည္။  စစ္ပြဲသို႔ စစ္တိုက္ရန္သြားေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ား အေနျဖင့္ အေႏွာင့္အခ်က္ မ်ားကို ေက်ာ္ျဖတ္၍ အတားအဆီးမ်ားကို ျဖတ္သန္းကာ စစ္ပြဲတြင္ ေအာင္ပန္းမ်ားကို အမိအရ ယူလာႏိုင္ဖို႔ဆိုသည္မွာ စစ္ေရးစစ္ရာ၌ ကြ်မ္းက်င္ဖို႔ လိုသည္။  သတိဝီရိယလည္း ရွိဖို႔လိုသည္။  နယ္ေျမေဒသလည္း အထိုက္အေလ်ာက္ ကြ်မ္းက်င္ဖို႔လိုပါသည္။  သို႔မွသာ ေအာင္ပြဲႏွင့္ ျပန္လာႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။  စစ္ေရးစစ္ရာကလည္း မကြ်မ္းက်င္၊ သတိဝီရိယလည္း မရွိ၊ နယ္ေျမေဒသကလည္း မကြ်မ္းက်င္ဆိုပါက ထိုစစ္ပြဲအတြက္ မ်ားစြာအႏၱရာယ္ ရွိႏိုင္ပါသည္။  ေအာင္ပြဲမ်ားႏွင့္ ျပန္လာႏိုင္ဖို႔ရန္လည္း ျဖစ္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ။
“သတၱဝါတို႔၏ ပင္ကိုယ္စိတ္သည္ မိမိပိုင္ ပစၥည္းဥစၥာမ်ားကို သူတစ္ပါးတို႔အား ေပးေဝဖို႔ ဝန္ေလးတတ္၊ ႏွေျမာတြန္႔တိုတတ္သည့္ သေဘာရွိသည္။ ထို ႏွေျမာတြန္႔တိုမႈ မစၦရိယကို မတြန္းလွန္ႏိုင္သမ် မတိုက္ထုတ္ႏိုင္သမ် ဒါနတစ္ခု ျပီးစီးေအာင္ျမင္ဖို႔ ဆိုသည္မွာ မျဖစ္ႏုိ္င္ေတာ့ပါ။  အလွဴဒါန တစ္ခု ျပီးစီးေအာင္ျမင္ အထေျမာက္ရန္မွာ မစၦရိယရန္သူကို ဦးစြာတိုက္ထုတ္ပစ္ရမည္ ျဖစ္သည္။ မစၦရိယရန္သူကို အႏိုင္ယူျပီးမွသာလွ်င္ အလွဴဒါနတစ္ခု အထေျမာက္ေအာင္ျမင္ႏုိင္ပါမည္။
ဒါနေကာင္းမႈဟူသည္ မ်က္ေမွာက္ဘဝခ်မ္းသာ တမလြန္ဘဝခ်မ္းသာ၊ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာတို႔၏ အေၾကာင္းျဖစ္၏။ ေလာကီဘက္၌ သိၾကားမင္းစည္းစိမ္၊ မာရ္နတ္မင္းစည္းစိမ္၊ ျဗဟၼာမင္းစည္းစိမ္၊ စၾကာမင္းစည္းစိမ္တို႔ကို ေပးစြမ္းႏိုင္၏။  ေလာကုတၱရာဘက္၌ သာဝကေဗာဓိဥာဏ္၊ ပေစၥကေဗာဓိဥာဏ္၊ သမၼာသေမၺာဓိဥာဏ္တို႔ကို ေပးစြမ္းႏိုင္၏ ဟု မဟာဗုဒၶဝင္ ဒုတိယတြဲ စာမ်က္ႏွာ (၅၀၆) ၌ ေတြ႔ရပါသည္။
အလွဴဒါနတစ္ခုျပဳဖို႔ရန္ မိမိ၏ရင္ထဲ၊ ႏွလုံးသားထဲ၌ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ ရတနာျမတ္သုံးပါးအေပၚ၌ ဦးစြာၾကည္ညိဳစိတ္ျဖစ္ကို ျဖစ္ေစရန္လိုပါသည္။ ထိုမွတဆင့္ ၾကည္ညိဳစိတ္ကို ပြားမ်ားယူကာ ဝန္တိုမႈ မစၦရိယကို ေက်ာ္လႊားႏိုင္ေအာင္ ဥာဏ္ယွဥ္ဖို႔လည္း လိုပါသည္။ ဥာဏ္ယွဥ္ဖို႔ဆိုသည္မွာလည္း လြယ္လြယ္ႏွင့္ကား မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ ၾကိဳးစားယူရပါမည္။

သို႔ျဖစ္ရာ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားသည္ မိမိတို႔၏စိတ္ကို ျပဳျပင္၍ သဒၶါတရား တိုးပြါးလာေအာင္ျပဳကာ မစၦရိယ ရန္သူကို အေလးထိုး အႏိုင္ယူလ်က္ သာသနာျပဳ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ားကို ၾကိဳးစားအားထုတ္ႏိုင္ၾကပါေစဟု ေစတနာေကာင္းျဖင့္ တိုက္တြန္း လိုက္ရေပသည္

ဓါတ္ပုံမ်ားေပးပုိ ့သူ...

ခိန္ ခိန္း